Hepimiz bir yerlerde çalışıyoruz, değil mi? Devlet için çalışıyor olsak bile, diğerleri bizim sattığımız şeyi almazlarsa ya da bizim hizmetimize ihtiyaç duymazlarsa hayatta kalamayız. Bu yüzden bir dereceye kadar hepimiz şanslı olmak zorundayız. Eğer evren bize gülümsemezse, eğer şanslı değilsen, o zaman başın beladadır. Özellikle böyle zamanlarda bize yiyecek verebilecek yabancılara bağımlı olduğumuzu fark etmeye başlıyoruz.
Ben durumu hiç böyle çarpıcı bir şekilde açıklamamıştım, ama Wil haklıydı. Hepimiz iliklerimize kadar başkalarının merhametine kalmış durumdaydık.