Muhammed571 yorumladı.: hafızamdaki her şey kanayan bir yara, her ucundan sızlayan, her köşesi acıyan boylu boyunca bir hayat, fark ediyorum ki bir yanda yaşarken insan, bir yanda kuruluyor ölüm döşeği, biz çocukluğun sonsuz coşkusuyla kırlarda koşup oynarken orada bir yerde bizi bekliyor ölüm döşeğimiz, çok önceden başlıyor aslında insanın ölümü, çok önceden solgunlaşıyor renkler, yavaşlıyor hareketler, her adımda hayatın ritminden, hareketinden, canlılığından biraz daha uzağa düşmeye başlıyor insan, sonra her şeyin ortasında tek başına kalıveriyor, çıplak, kalabalığın ortasında ıssız, seslerin ortasında sessiz, zamanın ortasında zamansız, hayat olanca gürültüsüyle sarıyor çevresini, insanlar, eşyalar, sesler, olan biten, geçen giden her şey, belli belirsiz, uzak, dokunulamaz mesafede, işte orada küçülmeye başlıyorsun, hayat uzaklaşıyor giderek, ölüm büyüyor, yaklaşıyor, cevapsızlığa terk ettiğin bütün sorular tenini tırmalıyor, uzakta bir yerde bir yabancı peydahlanıyor, ürperiyorsun, nefesin tutuluyor, her yanını soğuk terler basıyor, boğazın hırıldıyor, dünyaya bıraktığın son şey olarak ağzından düşüyor sesin, belki de hiç kimse duymuyor söylediğini: - Kalbim bana yetmiyor!

mavera

01 Şubat 2022 16:33

hafızamdaki her şey kanayan bir yara, her ucundan sızlayan, her köşesi acıyan boylu boyunca bir hayat, fark ediyorum ki bir yanda yaşarken insan, bir yanda kuruluyor ölüm döşeği, biz çocukluğun sonsuz coşkusuyla kırlarda koşup oynarken orada bir yerde bizi bekliyor ölüm döşeğimiz, çok önceden başlıyor aslında insanın ölümü, çok önceden solgunlaşıyor renkler, yavaşlıyor hareketler, her adımda hayatın ritminden, hareketinden, canlılığından biraz daha uzağa düşmeye başlıyor insan, sonra her şeyin ortasında tek başına kalıveriyor, çıplak, kalabalığın ortasında ıssız, seslerin ortasında sessiz, zamanın ortasında zamansız, hayat olanca gürültüsüyle sarıyor çevresini, insanlar, eşyalar, sesler, olan biten, geçen giden her şey, belli belirsiz, uzak, dokunulamaz mesafede, işte orada küçülmeye başlıyorsun, hayat uzaklaşıyor giderek, ölüm büyüyor, yaklaşıyor, cevapsızlığa terk ettiğin bütün sorular tenini tırmalıyor, uzakta bir yerde bir yabancı peydahlanıyor, ürperiyorsun, nefesin tutuluyor, her yanını soğuk terler basıyor, boğazın hırıldıyor, dünyaya bıraktığın son şey olarak ağzından düşüyor sesin, belki de hiç kimse duymuyor söylediğini: - Kalbim bana yetmiyor!

Sayfa 38Kitabı okudu