Sait Faik’in Semaver’inden kıyıda köşede kalmış insanlara ve mekânlara, balıkçılara, bilet satıcılarına, aylaklara, evsizlere, birtakım insanlara dumansız, güzel kokulu, buhar ve sabahın saadetiyle dolu, sevgi yüklü bir bakış… Sait Faik’in Semaver’inden önce Mahalle Kahvesi adlı hikâyelerinden oluşan kitabını okumuştum. Semaver de yine hikâyelerini topladığı kitaplardan biri Sait Faik’in. İki kitaptaki hikâyeleri karşılaştırmak gerekirse açıkçası Mahalle Kahvesi’ndeki hikâyelerin tamamına yakınını beğenmiştim. Ancak Semaver’de birkaç tane beğenmediğim hikâye oldu. Tabii bu, yazarın tüm hikâyelerinin güzel olmasını beklemek ya da kitabın kötü olduğu anlamına gelmiyor. Kitaba adını veren Semaver adlı hikâye, Stelyanos Hrisopulos Gemisi ve İpekli Mendil en beğendiğim hikâyeler oldu. Yaşamın sadece küçük bir parçasını işleyen, insanların o andaki durumlarını ele alan bu hikâyeler herkese çekici gelmeyebilir. Ama yine de Haldun Taner’in sevimli bir aylak dediği Sait Faik’i mutlaka okumak gerek. Edebiyat derslerinde hakkında sadece beş bilemediniz on dakika konuşulan Sait Faik için şunları söylerler: Konu ve olaydan çok bir durumu ya da kesiti ele alan Çehov tarzı hikâyeciliğin edebiyatımızdaki en önemli temsilcisidir. İstanbul hikâyecisi olarak bilinir. Burgazada yaşamında önemli yer tutmuştur. Yanına da hikâyelerinde bahsettiği konuları söyleyerek bitirirler. Ah hakkında sayfalar dolusu yazılar, kitaplar yazılacak Sait Faik. İnsan sevgisi dolu yüreğinden, doğanın yeşillikleri ve mavilikleriyle atan kalbinden, kendi avareliklerini eserlerine, Semaver’e, yansıttığından, birtakım insanların birtakım yaşantılarını ele alıp bizlere onları sevdiren kaleminden, balıkçıların yaşamlarını kendi yaşamı gibiymiş gibi sahiplenmesinden bahsetmezler. İnsan okuyunca bunun eksikliğini hissediyor. Şuan bunu burada anlatmanın ve veryansın etmenin ne kadar doğru olduğunu düşünemiyorum. Boş vakit bulduğumda tanıdığım bir sahafa gider, vakit geçiririm. Genci, yaşlısı gelir çeşit çeşit kitap sorarlar. Bir gün on yaşlarında bir çocuk annesin babasının elinden tutmuş, koşa koşa saftirik greg kitabı almaya geldi bize. Neden o kitabı okumak istiyorsun diye sordum. Arkadaşından mı duymuş, öğretmeni mi önermiş -eğer öğretmeni önerdiyse üniversitede çocuk gelişimiyle ilgili ders alan vay o öğretmenin haline- ağzında bir şeyler geveledi. Önce çocuğun kendisine, sonra ailesine kitabın çocukların gelişimi için uygun olmadığını izah ettim, başka bir çocuk kitabı verip uğurladım. Şimdi geleyim bunu neden anlattığıma, bu kitapla ya da yazarla ne ilgisi olduğuna. Öyle bir duruma geldik ki vakit öldüren, anlamsız, sadece yazılmak için yazılmış kitaplar yok satıyor. Çocuklara değerlerini, sevgiyi, saygıyı öğretmeye çalışan Cahit Uçukların, Gülten Dayıoğullarının, Ömer Seyfettinlerin; öte yandan herkes için yazan, çoğumuzun sokakta karşılaşsak yüzüne bakmayacağımız ama Sait Faik’in sevgiyle baktığı, onların hayatlarını, hallerini, avareliklerini kendi hayatımız, hallerimiz ve avareliklerimiz gibi yaşattığı, birtakım insanları ele alan kitaplarının arasında yukarıda bahsettiğim kitaplar sorulunca insan elinde olmadan utanıyor. Kitap okuma oranın azlığından dem vururuz da, bu oran üstüne puslu kara bulutların çöktüğü kitaplarla artacaksa hiç artmasın. Bizlere güzel kokulu, buhar ve sabahın saadetiyle dolu Semaverler, Stelyanos Hrisopulos Gemisi’ndeki Trifon’un umutları, ak pak İpekli Mendiller lazım. “Söz vermiştim kendi kendime: Yazı bile yazmayacaktım… Yapamadım. Koştum tütüncüye, kalem kâğıt aldım. Oturdum. Adanın tenha yollarında gezerken canım sıkılırsa küçük değnekler yontmak için cebimde taşıdığım çakımı çıkardım. Kalemi yonttum. Yonttuktan sonra tuttum öptüm. Yazmasam deli olacaktım,” diyen Sait Faik bana da artık yolda karşılaştığım birtakım insanları okumazsam içim rahat etmeyecek dedirtebiliyor.

SemaverSait Faik Abasıyanık · İş Bankası Kültür Yayınları · 201311,8bin okunma

·

78 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.