Benim için bu kitap devrim düşüncesinin tohumlarıdır. Manifesto niteliğinde söylemler, devrime giden metinler, betimlemeler ve acılar… Herhalde John Steinbeck bu kitabın ikinci serisini yazsaydı(belki de vardır da ben bilmiyorumdur), kitapta halkın devrimini anlatmış olurdu… Steinbeck, ince ince yazarak bir halkın sömürülüşünü, kapitalizmin ağırlığını ve bunlara karşı olgunlaşan o büyük öfkeyi, “kızıl”ı, anlatmış. Tektipleştirmek kolay oluyor sömüren için, sömürülen sadece yaşamak isterken ve neye uğradığının ve neyle suçlandığının farkında bile değilken… En kolayıdır sömürülen bir halkı herhangi bir örgüt veya ideolojiyle bağdaştırmak, onunla hitap etmek nefret ettiğine, onunla köşeye sıkıştırmak, ezmek, saldırmak… ama anlamak zor olandır, ve kendini üstün gören zaten anlamak istemeyecektir; üstünlüğünü daha da ağırlaştırarak devam etmesini isteyecektir… bunun karşısında da teslim olmanın sınırı yoktur, Casy gibi düşünecekler olacaktır, çıkmazlar yaşayanlar, yanlışı görüp eninde sonunda doğruyu bulanlar, ve Tom gibi o yola girmek zorunda kalanlar… ama ne farkeder? Onlar “kızıl”lardır sadece, gerisi önemsizdir ve nefret nesnesinin kendisi olmuşlardır her biri. Bitmeyecektir ve yeniden yeniden dirilecektir halkın mücadelesi tekrardan yaratacaktır kendini, umutsuzluğu yaşayarak ve her şeyi kaybederek. Hiçlikten varoluşa yürüyüş budur aslında. Kitabın sonuna ayrıca değinmek istiyorum. O son kısımda sadece derin bir nefes aldım ve hiçbir kelime geçmedi daha aklımdan. Kelimelerim yetersiz kalıyor…

Gazap ÜzümleriJohn Steinbeck · Remzi Kitabevi · 197236bin okunma

·

51 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ismet Deniz Ay