inaktif: 2022 Şubat Ayı Öykü Etkinliği (#154732904)kapsamında ------------------------------------------------------------------- Dan Doğru ------------------------------------------------------------------- Yalan. Bildiğim bir çok şeyin yalan olması. Asıl problemim bu. İyi gizlenmiş, merdiven altında ve sesini duyurmamak...

2022 Şubat Ayı Öykü Etkinliği (#154732904)kapsamında ------------------------------------------------------------------- Dan Doğru ------------------------------------------------------------------- Yalan. Bildiğim bir çok şeyin yalan olması. Asıl problemim bu. İyi gizlenmiş, merdiven altında ve sesini duyurmamak için nefesini bile kapalı dudaklarından almaya çalışan bir yalanın hikayesi. Bütün problemim bu. Yeni bir hayatın doğmayışının sebebi, plasenta kordonu, tiryakinin sigarası, politika ve sanat. Nasıl başladığını hatırlayamam. Belki bir kabus, belki de kabus kadar sahte bir gerçekle. Ama gerekli olduğuna eminim. Gereksiz yere bu işlere girmem ben. Gerekliydi, çünkü eksiktim. Çünkü sahip olduklarım, olumsuz değerlendirildi. Savunamadım. Sığınacak bir merdiven ve altında ben. Çok uzun sürdü. Hatırladığım kadarıyla yıllarca. Dondurma yemek için bile öksürüğümü gizledim. Nasıl tutmuşum değil mi, insanın derdinden boğazı anlıyor. Soğuk yedikten sonra o bile acısını gizliyor bir süre, anlık mutluluk, sürtünmesiz bir kayma, ıslak bir zemin ve emilmek üzere mideye düşen bir şeker molekülü. Hangimiz düşmedik ki. Belki de o yalanı ona söylememeliydim. O zaman ölmem gerekmezdi. Reenkarnasyona inanmaz o, akıllı kızdır. Ama tekrar doğduğumu biliyor. Her şeye sıfırdan başladım. Bu sefer kordonumu kendim kesmeliyim. Yenisinden daha yenisi her zaman mümkün. İyi olmayabilir, ama yeni. Üzmeyecek bir hayata nasıl başlayabilirim. Küçük adımlar diyeceksin değil mi, sen de çok bilmiş bir karaktersin benim gibi. Belki sen ölmemiş olabilirsin henüz. İlk nefesini hatırlayamazsın. Kendini hala sıcak, dar ve güvenli anne karnında zannediyordun. Biliyorum, nefesi almak zordu, aynı zamanda buna inanmak istemiyordun. Kendin çıkamadın, birinin seni çekmesi gerekti. Kendine gelmen için tokat atması. O anda kurtuldun yalandan, sadece birkaç saniye sürdü değil mi. Bebek yalanı öyledir zaten, kısa sürer, sorun sende değil. Memnun olmalıyım. Memnunum şimdilik, sonrasını bilmiyorum. Beni çıkarmadığını, zaten zamanımın geldiğini söylüyor balkabağım. Dokuz ay dolmuş. Ben de biliyorum dolduğunu. Işık daha tatlı geldi karanlıktan. Nefesimi kendim aldım evet biliyorum, ama şaplak atan oydu değil mi. Işığım sensin dediğimde bu gerçekti aslında, ilk sözüm gibi. Farkında bile değildim. Gözlerim alışmıştı karanlığa ve onun içinde yaşamaya. Ve son derece başarılıydım. Mekanın tek efendisi bendim, biliyorsun. Ama tıkanmışlık, evet bu bürokrasi tıkanmışlığı beni yordu. Kendimi başkalarına göstermemi engelledi. Biliyorum, kalsam daha da gömülecektim o mezara. Kendimi çekip çıkarmam daha da zorlaşacaktı. Beni bir ilahi güç mü kaldırırdı oradan, yok canım sen de, kimi gördün ki mezarından kalkan. Bu arada, cennet neden aydınlıktır, neden böyle düşünürüz anladın mı. Yeni hayat olduğundan mı acaba. Mutlaka ölmek mi gerekir yani. Belki de indirmek gerek onu gökten, ışığını yerde yaymasını sağlamak. Daha önce anlatmıştım sana, onunla aramda geçen her saniye baya bildiğin cennet. O da inanmıyor buna belki, öyle söylüyor ama ben biliyorum. Karanlığım onun yanında gizlenemiyor. Işık her yanımı sarıyor, çıplaklığım memnun ediyor, karanlık kıyafetlerim artık gizleyemiyor tenimi. Hayır, fiziksel bir ışık değil bu elbet. Ne bekliyorsun yani, içinde bir güneş olmasını mı, gözlerinden füzyon dalgası saçmasını mı, saçmalama. Geleceğini yanlış ihtimallerde arama. Bir kere de şöyle düşün benim için; onunla geleceği görebiliyorsan, ışık o tarafta demek değil midir. Eğer ışığını adım adım hissediyorsan, bu, aydınlık tarafa yürüyor olmak demek değil midir. Her gün daha güzel bir hayatı isteyebiliyorsan, ve buna yaklaşabiliyorsan, bu bir suç olamaz. Suçlu olan ne benim, ne o. Sen de değilsin. Geçmişteki karanlıktır suç olan. Seni ışıktan gizleyen ve günlerini örtendir. Seni büyüten, geçmiş için bulduğun bahaneler değil, gelecek için söylediğin sözlerdir. İstediğin buysa eğer, hayatın yenisi çok yakın... İkinci ayın on dokuzu olsa da bu gün, güneşin başladığı milyarıncı gündür o seher, Evrenin en güzel canlısı da olsa o insan, iyi ki, onun bir tek güneşi olmaya değer. -------------------------------------------------------------------

inaktif

··

1.772 görüntüleme

@nazligull ·

İyi ki yazmışsın :)

@MoizK ·

:))

@NeseCengiz ·

Öykü olarak başladım okumaya. Hislerimin çoğunu içinde barındıran bir deneme olduğuna karar vererek bitirdim:) Bazı yazılar samimiyetle yazıldığı için samimi duygularla okunuyor. Ne güzel olmuş. Eline sağlık. 👏👏

inaktif

@MoizK ·

02 Şubat 2022 23:13

Öykü yazmayı bir türlü beceremedim, hep denemeye dönüyor :D Teşekkür ederim :)

2 sonraki yanıtı göster