İlksöz: İnsanoğlu nankördür. Kötü günde sığındını, iyi günde unutur. Serinin üçüncü kitabında Yalak köylüleri zorlu geçen kışın ardından yine büyük umutlarla ovaya, pamuğa inmişlerdir. Pamuk boldur, bereketlidir. Köylü tüm dertlerini unutup daha fazla kazanma derdine düşer. Pamuğun bereketinden öte huzursuz olan iki kişi vardır: Muhtar Sefer'in kendisine yaptıklarını unutmayıp öc almak için fırsat kollayan Memedik, anası Meryemce'yi bu kez köyde yalnız bırakmak zorunda kalan Uzun Ali. Usta, serinin sonunda insanın bir dolu farklı ruh halini yansıtır yine kalemiyle. Önce Memedik'in öc tutkusu ile yaşadığı dalgalanmaları gözümüzde canlandırırcasına aktarır. Sonra, Uzun Ali'nin çırpınışları yansır sayfalara. Nasıl ilk kitapta anası Meryemce'yi çukura indirmek için çırpındıysa Uzun Ali, bu kez de köyde yalnız kalan anasına bir an önce kavuşmak için uğraşır, aklından hiç çıkmaz köyde nasıl olduğu. Meryemce de, yalnızlığına ve yaşlılığına rağmen hayata tutunması ile yer alır hikâyede, tüm zorluklara göğüs gerer. İlk kitaptan az bilip gözümüze kestirdiğimiz, ikinci kitapta ne olduğunu bize iyice gösteren Muhtar Sefer de eserin önemli bir karakteridir. İkinci kitapta olanlardan sonra köylüyü yanına çekmek için her şeyi yapmaya devam eder. Ama bence bu kitabın baş aktörü Yalak Köylüsüdür. Bereketli pamuğu, bol parayı görünce kışın yaşadıklarını unutur, kendi yaratıp tutunduğu umuda bile sırtını döner. Yaşar Kemal, bu üçlemeyi Meryemce'den hareketle yazdığını söyler. Belki de onun direnme gücünü ortaya çıkarır. Son dört beş ay gösterdi ki meğerse bizim evde de bir Meryemce varmış. Ben de olsa olsa, sürekli çırpınan Uzun Ali... . . . Sonsöz: Demedim mi ki bu köylü insana böyle yapar? işine gelince başına taç eder geçirir, ermiş yapar, peygamber yapar, işi bitince de vurur götüne tekmeyi işte böyle rezil rüsvay yapar. .

Ölmez OtuYaşar Kemal · Yapı Kredi Yayınları · 20181,804 okunma

·

435 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.