“ Daha yedi yaşındayken hikayeler, şiirler yazıyormuşum. Geçenlerde temizlik yaparken rastladım bu hikayelere. Giriş-gelişme-sonuç ekseninde, mesajı olan, belirli bir olay örgüsüne sahip hikayeler.. Gözlerim doldu. Akranlarım dışarıda sek sek oynarken, bisikletle dolaşırken ben oturup hikayeler yazmışım karga burga el yazımla.” ” Neden böyle aniden ve bu kadar çok yağmur yağdığını sordum teyzeme. “ Kırkikindi yağmurları bunlar,” dedi.Teyzem gözyaşlarını yağmurda eritmiş gibiydi.Yüzü yağmurun kendisi olmuş gibiydi.” ” İnsanlar her nehre girdiklerinde ölümsüzlüğü tadarlarmış, çünkü nehir onlara geçmişte yaşadıkları acıları ve pişmanlıkları unutma fırsatı sunarmış.Risk alıp nehre girenler eğer hayatlarındaki güzellikleri görmeyi seçip pişmanlıklarını arkada bırakabilirlerse eğer, nehirden yepyeni bir ruhla çıkarlarmış.” Öykü kitaplarını okumak farklı bir dünyaya adım atmak gibi benim için.Her öykü beni alıp farklı yollardan farklı mekânlara götürürken kimi zaman yüzümde tebessüm oluşurken kimi zaman gözlerimde yaş oluşmasına vesile oldu.Okuduğum kitabın içeriğinde yine aynı duygular eşliğinde yolculuk yaptım.6.45 vapurunda gözlerini açan miniğe şahit olurken, Unutma Nehri’nde hüzün dolu bir aşkı iliklerime kadar hissettim.Kırkikindi Yağmurları’nda küçük bir çocuğun gözünden acının tarifini okudum.Misafirperver öyküsü ise içlerinde en sevdiğim olurken büyülü bir atmosferde gizemli olaylara tanık oldum.

Kırkikindi YağmurlarıÖzlem Güzelharcan · Kafe Kültür Yayıncılık · 202018 okunma

·

35 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Canan Çelik