Ahmet Uluçay'ı ve hissettiklerini kendi hislerime benzettiğim için kitap hakkında bir şeyler yazmak istedim. Cümlelerinde kendimce anlamlar buldum ve bir yaşamı okudukça çok farklı hissettim. Sinema konusunda bir dert olarak içimde kalacak yaşanılanlar. Sinema için bunca acıya değer mi diye düşündükçe sinema ya da herhangi bir şey, tutkularımız ve arzuladıklarımız için bir şeylere değiyor olmalı diye ikna ettim kendimi fakat bu acı, bir yaşama fazla gelmiş olsa gerek. Üzülmeden ve bir şeylere öfkelenmeden okumak da imkansız sanki. Yine de Uluçay'ın bir inançla bir şeyleri devam ettiriyor oluşu, vazgeçmemesi ve yaşama karşı duruşu beni çok etkiledi. Onunla benzerliğimin bu noktada biraz ayrıldığını düşünerek cümlelerine ve bakış açısında yakınlaşmak istedim okurken. Bir inançla ve ne kadar zorluklarla da olsa vazgeçmeyerek bunca acıya değdiğini görebilmek mümkün. Bu durumda okurken hissedilen üzüntü ve öfke yerini bir şeyleri doğru yapmaya çalışmanın ve doğru kalmaya -yine bu zorluklara rağmen- devam edebilmenin yüceliğine bırakıyor. Sanırım yaşam da böyle bir yer, kendisinin de kitapta bir başka konu için belirttiği cümleyle şu şekilde cevaplandırdım, yaşamı seviyor muyum sorusunu: "... rağmen, belki de, hâlâ, hem de çok..." Ahmet Uluçay benim için hep özel birisi olacak kalacak, umarım bakış açımızdaki benzerlikle birlikte onun gibi hislerle sinema için bir şeyler yapabilirim. Son olarak iyi ki okumuşum ve bir yaşamı tanıyabilmişim dediğim bu günceyi herkese öneriyorum. Örnek alacağımız ve değiştirmek için çabalayacağımız şeylerle karşılaşabilmek dileğiyle. Sevgiler.

Sinema İçin Bunca Acıya Değer Mi?Ahmet Uluçay · Küre Yayınları · 2018227 okunma

·

231 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

nur.