- "Dikkat edin, şehir insanı hep dertlidir. Sürekli insanların ne kadar sahtekâr, ne kadar bencil, çıkarcı olduğundan, adamın varsa her şeyin mümkün olduğundan, adalet ve özgürlük olmadığından bahseder, ama iş kendisine geldiğinde torpil ayarlayıp bedavadan kazanç sağlamayı "Ne yapalım, düzen böyle", "mecbur kaldım" gibi açıklamalarla geçiştirmeyi yeğler. Bir gün o meşhur şehir insanlarıyla dolu olan otobüslerden biriyle eve giderken biri dershanede öğretmen diğeri dershanede öğrenci olan bir bayan ve bİr erkek gencin konuşmalarına kulak misafiri oldum. 1 saat boyunca az önce bahsettiğim şikâyetlerden, bu ülkede yaşanılmayacağından, gelecekten emin olamadıklarından dem vurdular. Bir ara, iş bulmanın zorluğunu, torpilsiz hiçbir işe girilemeyeceğinden bahsederken, bayan erkeğe yaklaşıp kısık sesle, "ablam lise mezunu ama adam bulduk devlet kurumunda memurluk ayarladık, bu işler böyle" deyiverince, "işte bu" dedim içimden, "Şehir insanı bu."
(Ekrem Özdemir, Zavallı Şehir İnsanı! Şehir ve Medeniyet Dergisi, Ekim 2009)