Argo ve kara mizah sevmeyenlerin okumasını tavsiye etmem. Kitap bir sürü kısa öyküler ve 1 tane de neredeyse kitabın yarısını kaplayan öyküden oluşuyor. Öykülerin hepsini sevdiğimi söyleyemem ama genel olarak kitabı beğendim. En beğendiğim öyküler kitaba ismini veren "Tanrı olmak isteyen otobüs şoförü", "İyi niyet" ve son öykü " Kneller'in mutlu kampı" oldu.
