Bir tane şiir düşünün, ama bir kitap boyu sürmüştür. Ben çok beğendim. Hatta romanlarından daha kalitelidir yazarın şiir anlayışı. Ninesini tüm hayat olaylarına harmanlayarak ifade edişi ilginçtir. ....................................................... Ben yalnızlığı sensizlik sanmıştım her keresinde. O vakitler henüz elektrik gelmemişti Baklan'a. geceler şeytan kandilleri ve çıralarla aydınlatılan birer yalnızlıktı. Güneş görme yetimizin sınırında baktınca, Dağlar elele verirdi hemen. Cinler çoğalırdı yavaş yavaş.. ve cinler nedense hep ninemin tanıklığında evlenirlerdi. sokaklardan düğün alayları geçerdi şamatayla. Davul sesleri duvarların sıvasını dökerdi. Sonra arkalarında kül ve pamukla bırakarak hızla uzaklaşırdı cinler. Onların arasına karıştın mıydı, yandındı.. Yüzün buruşturulmuş Geometri kitabına benzerdi ki, kimse yeniden çizemezdi seni. Bu yüzden ben daha Dağlar el ele vermeden eve dönerdim. zaten o yıllarda babamın yalnızlığına çivilenmiş küçücük bir fenerdim. Deli Kevser'den Arnavut Bekir'e Gıcır Veli'den İbrişim Osman'a, hatta Kız Mehmet'ten Otomobil Ayşe'ye kadar bütün kasabalının gözünde vardım. (sy. 43)

YalnızlıklarHasan Ali Toptaş · Everest Yayınları · 20163,979 okunma

·

54 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Cebirci Dayı