Zweig'dan okuduğum yedinci eser oldu. Üslubu diğer Zweig kitaplarıyla aynı fakat bu kitabı farklı kılan bir yönü var. Bu eseri Zweig kendisi yazmıyor. Bir subay tarafından kaleme alınan ve subayın ölümünden sonra ailesi tarafından Zweıg'a verilen bir eser.Zweig ise bu eserde hiçbir değişiklik yapmadan yalnızca subayın soyadını gizleyerek yayınlıyor. Eser konu olarak ise duygularına yabancı ve hissizleşen bir insanın, kendini arayışını ve buluşunu bizlere anlatıyor. İşlenen duygular bakımından Zweig'ın diğer eserleri gibi anlamsal inceliklere sahip bir eser. Kitabın özeti niteliğinde sayılacak şu alıntıyla incelememi sonladırıyorum:
"Kendini bulan birinin bu dünyada kaybedeceği hiçbir şey yoktur. İçindeki insanlığı anlayan birisi de, tüm insanları anlayabilir."
Keyifli okumalar...
