Hayatı bir defter olarak düşünürsek en temiz, en saf, en günahsız olarak yazılan sayfalar çocukluk yıllarıdır diyebilir miyiz? Çocukluk; insan türünün bebeklik sonrası bilince erişmiş masumiyet dönemini yansıtır.Peki insanın fıtrat tarlasına ekilen her tohum aynı eşitlikte veya aynı şekilde mi ürün verir? Kötü tohum iyiye, iyi tohum kötüye dönüşür mü? Nasıl yetişirse yetişsin aynı mıdır? Habil ile Kabil'den beri gelen bu ikilik bu zıtlığın sebebi ne? Distopik romanların en iyi yanlarından biri sorulmayacak bu ve bunun gibi bir çok soruya imkan vermesidir bana göre.Sineklerin Tanrısı (nam-ı değer şeytan) insanın en masum halinin yani çocukluğun üzerinden anlatılan distopik bir romandır.Neden yetişkinler değil de çocuklar diye sordum kendime.Sebebini de şöyle buldum: Duyguların ve davranışların en açık,en cesur ve en net şekli bu dönemde görülüyor çünkü.Küçük bir çocuk, daha, bencil,fedakar,acımasız,merhametli kavramlarının anlamını bile bilmeden bu halleri bilinçsiz bir şekilde en yoğun halde yaşıyor çünkü.Davranışları bilinçli olsa da düşünceleri ve duyguları bilinçsiz olarak kontrol eder çocuğu.Bu da herşeyin apaçık ortada olmasına olanak sağlar.
Kitabı okuduktan sonra aşağıdaki makaleyi de
okumanız öneririm:
Sineklerin Tanrısı: İnsan Özünün ve Diktatörlük Çağının Anlatısı
dieweltdertuerken.org/index.php/ZfWT/... 
Sineklerin Tanrısı
·
41 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.