"Test", beklentimi bayağı düşürerek başladığım bir kitap oldu. Uzun zamandır bilim kurgu-distopya tarzı kitaplar okumadığımdan yine kafama esmesi sonucu başladım. Çoğu kişi "Açlık Oyunları" ve "Uyumsuz"a benzetmiş, ben de konu-kurgu itibarıyla "Açlık Oyunları"na benzetsem de "Uyumsuz"a benzetmedim, dilinin ve yazarın anlatımının ise alakası yok. Öncelikle o alakası olmayan kısımdan başlarsam "Açlık Oyunları"nın bayıldığım bir kitap olarak bende yeri çok ayrı. Suzanne Collins, bilim kurgu-distopyasını öyle güzel anlatıyor ki her yaştan her tarzda okuyan insana hitap edebiliyor oysa bu kitap öyle değildi bana kalırsa. Daha çok gençlere hitap eden, basit ve bence biraz yavan kalan bir anlatıma sahipti. Karakterlerin duyguları bir türlü bana geçemedi, sanki hepsi birer robottu. En büyük sorunlardan biri bana kalırsa buydu ve bunca ölüm, gizem ve heyecanın olduğu bir kitapta bu nasıl oldu bilmiyorum. Konudan ve işlenişinden "Açlık Oyunları" ile benzerliğini de anlatarak bahsedebilirim. Spoiler sayılmayacağını düşünüyorum. Öncelikle ana karakterimiz Cia, "Açlık Oyunları"nda (bundan sonra AO diyeyim de uzamasın) mıntıka, Test'te koloni olan yerlerden birinde yaşıyor. Yine AO'daki gibi küçük ve pek önemsenmeyen bir koloni tabii. Adı Beş Göl olan bu koloniden AO'da nasıl uzun süredir bir gönüllü çıkmadıysa burada da direkt olarak Test'e aday seçilen olmamış. 10 yılın ardından kızımız ve 3 sınıf arkadaşı katılmaya hak kazanıyorlar ve bu zorunlu, kaçarsanız öldürülürsünüz. Kızın bana göre oldukça pasif kalan anne ve kardeşleri varken bir de Test'i tamamlayıp üniversiteyi kazanmış bir babası var. Bu sırada bu Test'in amacı üniversiteye en iyi öğrencileri seçip yönetici olarak yetiştirmek. Kız tam sevinirken babası diyor ki "Ben uzun süredir bazı kabuslar görüyorum, bize Test'i unutturdular ve unuttuğum kısımlarda sanırım bazı arkadaşlarım öldü." falan filan. Kız ürkse de onlar birer rüyadır diyip geçiyor. Ha, bu sırada kimse de demiyor ki bu hafızayı silme olayı hiç iyi iş değil, kesin altında bir şeyler var, ne yaşanıyor ki unutturuyorlar. Kızımız ve 3 arkadaşı ki bunlardan birisi de okulun yakışıklısı, birkaç kez kızla projelerde yer almış Tomas. Kendisini asla erkek ana karakter olarak düşünmezdim çünkü bence hem çok basit olmuş hem de aralarında başından itibaren pek de duygusal bir şey yok gibiydi. Kendisi de Ao'daki Peeta'mız. Her daim kızın yanında, onu koruyan, başka kimseyi gözü görmeyen, zeki, tatlı dilli... Sonra eski binaların arasındaki uzun bir yolculuğun ardından Test merkezine yani teknolojiye ulaşılıyor, aynı Ao'daki gibi. Test'in belirli aşamaları var ve her aşamada birileri elenecek. Kimse sormuyor elenenlere ne olacak. Üniversiteye gidenler ise mezun olunca ailelerinden ayrı kolonilerde çalışmaya başlayacak. Test'in bazı aşamaları var ki anlıyoruz, bu testte hayır yok, bu aslında bir nevi "Açlık Oyunları". Bana göre kitaptaki en mantıksız nokta az kişinin yaşadığı ve yıkılmış bir toplumda en iyi olarak görülen öğrencilerin elenirken birer birer öldürülmesi. Yani zaten bunlar değerli kişiler neden ölüyorlar? Yazar bunu ileride açıklarsa iyi olur. Testlerde bazı noktalar var: Ao'daki gibi mutant hayvanlar var, rakipler birbirini öldürüyor ve bu hiç sorun olmuyor çünkü bunlara göre merhametli, adil olan değil acımasız olan yönetici olabilir. Hatta maddi sıkıntıların olduğu ve iş gücünün az olduğu bu yerde bir de üşenmemiş çocuklar ölsün diye değişik tuzaklar kurmuşlar. Tabii Test'in her aşamasında AO'da olduğu gibi izleniyor ve dinleniyorlar da. Kameraya oynama olayları burada da var. Ana karakterimiz herkesten daha küçük olduğu halde fazla zeki. Her şeyi önceden görüyor, anlıyor. Ama iş basit şeylere gelince tabii aklı ermiyor (örn. Tomas onun yanında değilken Will'leyken ne oldu?). İhanetler, yalanlar, sırlar, müttefikler var. Kolonide babasıyla toprak işleyen, elektrikle falan ilgilenen ve kalan zamanında okula giden bu genç kız aşamalarda süper zeka, avcı, tamirci, bilim insanı, keskin nişancı, doktor, stratejist olup çıkıyor başımıza. Aslında kitabı bitirdiğimde hiçbir şeye şaşırmadım. Kızın yaptığı çoğu hamle benim adıma tahmin edilebilirdi, Test merkezi beni şaşırtmadı, karakterler şaşırtmadı... Sonuç olarak ben daha gerçekçi ve hisli karakterler, daha mantık çerçevesine oturmuş bir kurgu ve biraz daha detaylı bir anlatım beklerdim. Bir de biraz daha özgün olunmasını. Bunun dışında aksiyon ve gerilim düzeyi benim hoşuma gitti, akıcılığı iyiydi, kitap kendini okutuyordu. Bu tarza yeni başlayanlar veya başlayacaklar için iyi bir seçenek olabilir ama onun dışında çerezlik olarak okunabilecek bir kitap...

TestJoelle Charbonneau · Pegasus Yayınları · 2016220 okunma

·

361 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.