Kendisiyle kavga ettiğim, derdi olan kitapları severim. 1025 sayfalık romanda bir çok konuya değiniyor Dostoyevski. Sadece ‘baba katilliği’ ile sınırlandırmak imkansız. Zevk, şehvet, sefahat düşkünü bir baba. Bir de oğullar; Alyoşa, İvan, Dimitri. Ve bir de gayrimeşru oğul Smerdyakov. Her biri Dostoyevski’nin inancını, inançsızlığını, iman ve inkarını, hastalığını, ölen evladının acısını, kendi babasını temsil ediyor. Kavga etmek dedik kitapla.. şöyle bir bölüm vardı çok etkilendiğim. Henüz günah işlemeye bile fırsatı olamamış çocuklar niçin acı çekiyor, ölüyor dünyada? Yasak elma yiyen babalarının cezasını mı çekiyor onlar? Diyoruz ki biz de, ölümsüz ahengin bir parçası çünkü onlar da. Böyle olmak zorunda. Sayfalar sonra yine yazar diyor ki ‘Onların hayatta acı tatmak, ıstırap çekmek pahasına ahenk satın almalarına ne gerek var? Neden onlar da malzemeye girip, kim bilir kimin uğruna yarınki ahengin zeminini gübreliyorlar?’ Ne diyelim. Derin bir mevzu bu. Istırap çekip ölen kendi evladı olunca ‘ahenk’ cevabını vermek zor olsa gerek. Bunun gibi bir çok noktaya değiniyor: Herkes birbirine karşı her bakımdan suçlu mudur? Erdem nedir? Ortak bir erdem olabilir mi? Her şey mübah mıdır? Suçu meşrulaştıracak durumlar var mıdır? Suçu işlemiş olmadan sadece istemiş olmak suça ortaklık mıdır? Yazar yeri geliyor İvan aracılığı ile tanrısına isyan edip dünyaya geliş biletini geri iade ediyor, yeri geliyor engizisyoncu ihtiyar- İsa konuşmaları eski bir keşiş edasıyla konuşuyor. Kısacası bir okur olarak yine diyoruz, işte Dostoyevski farkı.. her okurun yolu er ya da geç buraya düşmeli. Keyifli okumalar.

Karamazov KardeşlerFyodor Dostoyevski · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202334,9bin okunma

·

159 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Canan