Öncelikle Zweig birçok okurun sevdiği beğendiği olay örgüsünü sanki kitabın içindeki karakterlermiş gibi hisseder okuyucularda. Zweig'in hayattı yaşamı intiharı beni hep derinden etkileyen faktör olmuştur. Bütün kitaplarında kendinden bahsettigini görebiliyorum dolaylı olsada.. Yazarımız bilinmeyen bir kadının mektubu kitabında aşkın esaretinden bashettigi 63 sayfalık bir mektup düzinesini ele almıştır. Çocukluğundan, ergenligine, gençliğinden, yetişkinliğine bir kadının aşkını ele alarak aşkı tanımsız bir boyuta getirmiş. Tek taraflı aşkın izdirabindan iskencesinden kişinin kendi cehennemini kendi hazirlar niteliğinde bir eser olmuş. Bir kadın olarak da bu kadar gururun ayaklar altında alındığını görmek üzücü olsada burada temel mantığın bence kişinin aşkını anlatırken yaşadığı sevgisizliginde bulduğunu fark ettim. Çünkü çocukluğunda annesi tarafından bile sevgi, şefkat ve merhamet görmemiş çocuklar sevgiyi aşkı bir başka boyuta aramaktadır. Yazarın eleştirdiği nokta kanımca budur aksini iddia eden bir sürü elesitir örneğide okuyabilirisiniz. Ben okuduğum andan itibaren; hem aşkı, hem kimsesizligin farklı bir halini gördüm. Kişi belkide başkasını bu kadar sevmemeli belkide duygularını kontrol etmeyi öğrenmeli dedirti bana, etkilendiğim çok doğru hatta kitabın sonuna doğru Beyaz güllerin vazosu boş olunca içimden benimde ölümü hissettiğim an oldu. Kadınlar sevgiye muhtaç değildir onlar anlaşıldığı dalda çiçek açıp sevilmek ister koşulsuz şartsız bir sevgi ile büyümek isterler. Kalemimden dökülen satırlara son verirken kimseyi bu kadar kendinize bencil olacak kadar sevmeyin lafını söylemeden geçemeyeceğim. Asıl esaret nedir biliyor musunuz? Esaret, ağlamaya ihtiyacın olduğu an gülmek zorunda olmaktır! İnsan kendi içine hapsolur. Geçilmesi, bundan daha imkansız bir parmaklık yoktur! demişler..

Bilinmeyen Bir Kadının MektubuStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022223,8bin okunma

·

731 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.