Dindarlık ve yalnızlık insan tecrübesinin temel görünümleriyle ilgilidir. Dindarlık, duygusal tecrübeleri, düşünceleri ve davranışları çok güçlü bir şekilde etkiler. Dindarlığın bazı formları psikolojik iyi olma ile bağlantılı iken diğer bazı formları ise psikolojik uyumsuzlukla ilgilidir. Ayrıca dindarlık ve yalnızlık, ilişkilerin nitelik ve fonksiyonlarını belirleyen kavramlardır. Şöyle ki yalnızlık durumunda karışık /olumsuz ilişkiler insanlarladır. Yani bu durumda yönelinen obje insandır. Dindarlıkta ilişki ise, temel olarak Allah'la veya ilahi bir yapıyladır.!9?
Batı'da yapılan tecrübi araştırmalarda, dindarlık-yalnızlık ilişkisi, şu şekilde ortaya konulmuştur: Paluotzian ve Ellision 1982'de ve yine Ellision 1983'te UCLA yalnızlık ölçeği ile dint iyi olma ölçeği (Religious Well-Being Scale) arasında anlamlı negatif bir ilişkiye ulaşmışlardır. Jones ve arkadaşları 1985'te kültürler (Puerto Rico'lu öğrencilerle USA'lı öğrenciler) arası bir araştırmada, yalnızlık-dindarlık arasında anlamlı negatif bir ilişkiye ulaşılmıştır.
Johnson ve Mullinş 1989'da genellikle sağlıklı yaşlılar örnekleminde yaptıkları çalışmada, dinin sosyal görünümlerine önemli düzeydeki katılımın düşük yalnızlıkla önemli derecede ilişkili olduğunu belirtmişlerdir. Yine onlar, dındarlığın sosyal boyutunu canlı tutan ve dini grup-klise sorumluları tarafından ziyaret edilen yaşlıların daha az yalnız oldukları sonucuna ulaşmişlardir.188
Sayfa 267Kitabı okudu
·
164 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.