"Kadınları anlayan yazar olmak istiyorum lan artık. Bıktım artık hayvan gibi adamları anlatmaktan." diyor Umut Sarıkaya kitabın bir yerinde. Hayvan gibi terli tespitler içeren, aşırı samimi ve duyarsız bir öykü kitabı. İlk iki kitaba göre daha acımasız ve daha gerçekçi.
Erkeklerin başkalarına söyleyemediği iç sesi birebir aktarıyor. Ayrıca mühendislik geçmişinin olduğu o kadar belli ki, tamamen sayısal kafa ile yazılmış tespitler var. Şöyle bir konu var bunu çok seviyorum. Umut Sarıkaya'yı seven çok seviyor sevmeyen ise anlamsız buluyor. Bir yazar / öykücü için olması gereken de bu zaten. Bütün kesime hitap eden bir yazar olabilir mi? ya da olmalı mı?
Kahkahalar attırmayan ancak her öyküde "kıs kıs" güldüren müthiş tespitler içeren bir kitap.
