İnsanın ruhsal durumu sadece soyut anlamlarla mı şekillenir? Karar mekanizmamız sadece okuduklarımız, ya da duyduklarımızla mı gelişir?
Bedensel içgüdülerimiz, kaygılarımız, düşüncelerimiz sadece anlatılanları özümseyerek mi ortaya çıkar? Özgüvenimiz, içinde bulunduğumuz durumlara kattığımız anlamlar,
olayları yorumlama ve eylemlerimizi harekete geçirme ya da geçirmeme sadece elle tutamayıp fiziksel anlamda nüfus edemediğimiz şeylerle mi olur. Tabi ki hayır diyorum
çünkü vücudumuza giren her şey mutlaka her anlamda hem bedenen hem de ruhen bir iz bırakır ve bırakılan izler de bizi her anlamda etkiler.
Düzenli ya da düzensiz olarak her gün uyguladığımız yeme içme seanslarının bizi iyi ya da kötü yönde etkilemediğini kim söyleyebilir.
İnsan beyninde bulunan 80 milyar nöronun birbirleriyle olan etkileşimini ve bu etkileşimin bizi hangi düşüncelere maruz bıraktığını, maruz bırakılan
etkilerin nelere sebep olduğunu herkes kendine göre yorumlayıp saatlerce anlatabilir. Peki bunlara sebep olan şey nedir hiç düşündünüz mü?
Nedir nöronlarımızı dans ettirip onların birbiriyle sinaps (bağlantı) yapmasını sağlayan ve bu sinapsların beynimizde bıraktığı, bize hissettirdiği
şeyler. Herkes olayın sonuç aşaması ile ilgilenir genelde. Yani bir düşünceye sebep olan şey yerine o düşüncenin sonucuna bakılıp ona göre karar verilir.
Oysa neyin hangi düşünceye sebep olduğu bilinse ve ona göre davranılsa hayat ne kadar güzel olurdu öyle değil mi? Ama gelin görün ki biz insanlar her zaman
neden-sonuç ilişkisi kuramıyoruz. Çünkü sonucu benimsemek ve yadırgamak daha kolayımıza geliyor. Böylece sonuca etki eden faktörler gözümüzün önünde kelebek misali
uçup gidiyor. Bizde arkasından el sallıyoruz
·
66 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.