Başından sonuna dek kan uyuşmazlığı yaşadığımız için bir türlü sevemediğim ve son derece sıkılarak okuduğum bir kitap. Uzun süredir okuma listemde olan Zorba ne yazık ki bana hiç hitap etmedi. Hemen her sayfada üzerime üzerime atılan referanslar bir noktadan sonra beni epey sıktı. Yazarın oldukça ağdalı ve kelime ekonomisinden yoksun anlatımı da üzerine tuz biber ekti. Hiçbir yere varmayacağını bildiğimiz olaylar ve diyaloglar bir hikaye anlatmaktan ziyade yazarın düşüncelerine tercüman olmak için yazılmış besbelli. Kitapta oldukça toksik ve ne hikmetse kendini fazlasıyla bilgili zanneden bir adamın öyküsünü okuyoruz. Nereden geldiği belli olmayan bir özgüvenle hem kitaptaki karakterlere hem de okura nasihat üstüne nasihat veren bu adam muhtemelen yazarın sesi olma görevini üstleniyor kitapta. Misojeni ve toksik maskülenlik başlı başına bir roman olsaydı bu roman muhtemelen Zorba olurdu. Bir hikayede kadın düşmanlığı ya da toksik maskülenlik olması abes değil. Gerçek hayatta var olan her şey romanlarda da kendine karşılık bulabilir. Zorba'da beni rahatsız eden şey yazarın bu toksikliğe alkış tutan üslubuydu. Akıl süzgecinden geçirilmeden oldukça içgüdüsel bir tavırla kaleme alınmış olan Zorba'nın temel sıkıntısı bu aslında. Kendini piramidin en tepesinde, en bilgili ve en görmüş geçirmiş zanneden Aleksi Zorba hepimize "ders vermek" için kitap boyunca konuşuyor da konuşuyor. Yazarların yarattıkları karakterlerle aralarında belli bir mesafe olması gerektiğini düşünen biri olarak Nikos Kazancakis'in bu tavrını makul görmem mümkün değil maalesef.

ZorbaNikos Kazancakis · Can Yayınları · 202016,1bin okunma

·

61 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ersan Yılmaz