Sait Faik Abasıyanık'ın adeta rüya aleminde dolaştığı sürrealist -gerçeküstücü- öykü kitabı. Kitapta eski İstanbul'un semtlerinde dolaşan yazar yine çeşitli insan portrelerini aktarır okurlarına. Öykülerdeki gerçek olan şeyler ise yazarın kendisi, serin ve yağışlı İstanbul'un kışıdır.
Kitaptaki öykülerinde zihninin örtüsünü kaldırmış ve bütün çıplaklığıyla zihinsel örgüsünü okura sunmuştur. Yalnız ve hasta bir adamın satırlarını okuduğunuzu pekala hissedersiniz ve bu yalnız adama şapka çıkarırsınız kitabın sonunda. Öykülerdeki hâkim karakterlerin şiddetli yalnızlığını ortama adapte olarak kapatmaya çalışması, dışarıda kalabalık içeride yalnız bir adam görüntüsü en başından itibaren sardı beni.
