Halka açık alanlarda konuşan veya başkalarının görmesi için yazılarını yayan kadınların, özellikle eğitimli erkekler tarafından, namuslarından şüphe duyuldu. 15. yüzyılda bir İtalyan hümanisti şöyle diyordu: "Güzel konuşan bir kadın asla iffetli değildir." Bu düşünce, 18 yüzyıl Japonya'sındaki aynı görüşteki bir shogun tarafından şöyle dile getirilmiştir: "Kadınların yeteneklerinin geliştirilmesi zararlıdır." Böylesi düşünceler daha geniş çapta paylaşıldı ve Çin'de, "sanatta ve edebiyatta yeteneksiz kadın erdemlidir" gibi popüler söylemlere yansıdı.