Gogol'n daha önce Bir Delinin Hatıra Defteri, Burun ve Palto'sunu okumuştum. Ölü Canlar için yine geç kalmışım. “Hepimiz Gogol'ün Palto'sundan çıktık!” Bu cümle Dostoyevskice söylenmiş deniyor ama galiba önce Turgenyev söylemiş sonra Dostoyevskice desteklenmiş. Tabi ben bunu bir yerde okudum. Bence çok da önemli değil. Sonuçta hepsi rüştünü ispat etmiş yazarlar. Aslında Gogol'n Ukrayna'da doğmuş olması benim daha çok dikkatimi çekti. Büyük ünlü Rus yazar aslında Ukrayna doğumlu. Söyleyeceğim bu kadar. Ölü Canlar aslında yarım-eksik bir eser olarak extra bir durumla Klasiklerde yerini almış bana göre. Bunu okurken çok iyi anladım. İlk bölümü yazmış, ikinci bölümü yakmış. Kurtarılan kadarı tekrar yazılmış. Ve aslında bir üç bölüm varmış kafasında başlangıçta. Birinci bölüm gayet iyiydi. Anna Karenina tadı aldım bile diyebilirim. Çiçikov'u okudukça vay üç kağıtçı vay beş kağıtçı dedim. Ama kime diyorum? Çiçikov Oblomov gibi bir ikon bence. Oblomov tembelliği Çiçikov işte kısa yoldan zengin olmaya çalışan beş kağıtçılara ne deniyorsa onu temsil ediyor. Burada aklıma yağ stokçuları geldi ama kendime saklayacağım hislerimi. Kestik. Çiçikov'un insanları kandırırken aynı zamanda eleştirmesi ayrıca kronik üç kağıtçının ironisiydi. Ölü Canlar peşinde ömür tükettin be Çiçikov, sende bir candın! İkinci bölüm maalesef okuması daha zor bir bölümdü ama yine hikâyeye Çiçikov'un dahil olmasıyla daha anlaşılır oldu. Herhalde bu kitabın unutamayacağım bölümü Çiçikov'un tabiri caizse "tövbeler tövbesi" ettiği bölümdür. İlk önce küçükken annemin bizi tövbe ettirmesini hatırladım. Bir daha yapmayacağım de diye diye tövbe ettirdiğini hatırlıyorum. Ama bu çabuk silindi. Daha sonra gözümün önüne gelen tövbe sahneleri daha yakından kendime ait daha gerçekti. Çiçikov'unki gibiydi...

Ölü CanlarNikolay Gogol · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202123,8bin okunma

·

121 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seren