Dıştan demokratik gibi görünen konformizm, herkesi kendisinin dublörüne ve bir başkasının donuk yankısına ya da efsanevi bir istisnaya dönüştürdü. Insan medya hokkabazlığının arkasında mutlu bir şekilde varlığını sürdürüyor. Ve en yukarıda politikacılar azami kar amaçlı ekonominin sönük figüranları olarak rol yapıyor ve öyle davranıyorlar.