Kitabı yeni bitirdim ve incelemeye nereden başlayacağımı bilmiyorum, o yüzden biraz karmaşık bir yazı olsa da elimden geldiğince iyi yazmaya çalışacağım. Öncelikle bu eseri okumadan önce olay akışının neredeyse önemsiz olduğunu bilmelisiniz, ben bilmiyordum ve bu sebeple kitabın bazı bölümlerinde ilerlemekte zorlandım. İlk bölümde Faust-Gretchen ve Faust-Mefisto ilişkisi detaylarıyla işlense ve anlasam da ikinci bölümde neler olduğu hakkında hiçbir fikrimin olmadığı zamanlar oldu. Bu küçük kusuru söyledikten sonra övgülerimi fırlatmaya başlayabilirim, her açıdan olağanüstü bir eserdi. Şimdi aklıma gelen şeyleri yazacağım ama kesinlikle yetersiz kalacak, Goethe'nin 60 yılda yazdığı bir eseri tek okuyuşta tamamıyla anlamak bence imkansız, bu yüzden hayatımın belirli bölümlerinde tekrar tekrar okuyacağım bir eser olur umarım. Kitabımız kısmi otobiyografik bir bölüm ve eserin kısa bir tanıtımı ile başlıyor, önsöz ne kadar yararlı ve iyi olsa da bölümleri okudukça onlar hakkındaki bilgileri okumanızı tavsiye edebilirim. Çeviri gerçekten mükemmeldi, böyle bir eseri zaten aynı hissiyatı yaratacak derecede çevirmek mümkün değil ama ellerinden gelenin en iyisini yapmışlar. Bundan sonrası spoiler içerir, okumayanların bakmamasını önerebilirim; Girişten sonra Faust kimdir, nedir; bunu öğreniyoruz, ardından da Mefisto'nun gelişi ve ruhunu satmasıyla olaylar gerçek anlamda başlıyor. Ardından Faust ile Gretchen tanışır ve ilişkileri ilerler. Zirveye ulaştıklarında ise Gretchen'in evlenmeden hamile kalan bir kadın ve hakkındaki kötü düşünceler yüzünden yıkıma sürüklenmeye başlar. Bu olaylar sırasında Faust, Gretchen uğruna cinayet bile işleyecek konumdadır. Birinci bölümün sonunda ise hem Gretchen, hem de çocuğu ölür. Bahsettiğim birinci bölüm tam anlamıyla mükemmeldi, kitabı okurken koşar gibi sayfaları çeviriyordum. Anlatımdaki abartılar ve olağanüstülükler, yapay ve itici gözükmek yerine sizi daha da çok büyülüyor. Zaten kitap bir tiyatro örneği olduğu için çoğunlukla diyaloglar üzerinden ilerliyor ama Faust-Mefisto diyaloglarına ayrı şekilde bayıldım. Arada bu bölümden rastgele sahneler açıp okumayı düşünüyorum. İkinci bölüm ise her ne kadar iyi olsa da başlarda bahsettiğim gibi bazı kısımlarda kitaptan çok koptum, odaklanamadım. Çok fazla karakter ve mitolojik gönderme, anlatımı haliyle yavaşlatıyordu; yine de Goethe'nin yaşı ilerledikçe bilgilenmesi, bu kısma kesinlikle yansımıştı. Helena her ne kadar Gretchen'in yerini tutmasa da sonu gerçekten trajikti, sevdiğim bir karakter oldu. Kitabın bitişi ise ayrı şekilde güzeldi, Faust'un ölümünden sonraki her sayfa büyüleyiciydi. Kitabın birçok yerinde soyut kavramlara başvuruluyordu ama bu bölümde kullanılanlar bence en etkilileri olmuştu. Şu anlık yorumlarım bu kadar, iyi ki okudum dediğim bir eser oldu. Her okuyuşumda da bana tekrardan bir şeyler katacağını düşünerek ve umut ederek yazıyı bitiyorum, başka kitaplarla görüşmek dileğiyle.