Hayvan için yaşam her şeydir; insan içinse bir soru işareti. Kesin bir soru işareti, çünkü insan sorularına daha önce hiç yanıt alamadığı gibi, bundan sonra da alamayacaktır. Yaşam yalnızca anlamsız değildir, anlamlı olması da olanaksızdır.
Üzüntüyle acı bize varoluşu gösterir, çünkü onların içinde dünyadan ne denli koptuğumuzun bilincine varırız; içimizde uyandırdıkları tasaya trajik varoluş duygusu kök salar.
Hayvanlar -hepsi kendi çabalarıyla yaşar- sefaleti bilmezler çünkü hiyerarşi ve sömürü yoktur onlarda. Sefalete yalnızca insanda rastlanır, benzerini kendine kul köle eden bir tek o var; yalnızca insan kendini bunca aşağılayabilir.
Ben insan olmaktan gurur duyamıyorum, çünkü bu olayı dibine kadar yaşadım. Yalnızca onu yoğun biçimde yaşamayanlar insan olmaktan gurur duyabilirler, çünkü onların yaptığı tek şey hâlâ insan olmaya çalışmaktır.
Tarihi aşmak gerek: Ne geçmişin, ne şimdinin, ne de geleceğin bir önemi kaldığında, nerede ve ne zaman yaşadığınıza aldırmadığınızda bu aşamaya geçiyorsunuz.