Sabah televizyonun sesine uyandım. Patlama olmuş, ölenler varmış. Herkesi hastanelere çağırıyorlar. Kan gerekliymiş. Negatif kan azmış. Oturup ağladım gözlerim şişene kadar. Zaten bakmayın, dayak yediğimde falan ağlamam ben ama, baş başa kaldıkça kendimle gözyaşlarımla konuşurum. Oturup ağladım, ağladım, ağladım... Çünkü damarımda gezen kan A negatif. Belki kan versem bir hayatı kurtaracağım ama gitsem de almazlardı ki. Hastalık denen şey sadece mikrop değil ki, asıl hastalık kafaların içinde, bunu bilmezler.
·
46 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.