Bir kez daha ömrümün okumak istediklerimin tamamına yetmeyeceği endişesine kapıldım. Bu üç muhteşem yazardan, üç muhteşem öykü. İnsanın haleti ruhiyesini bu kadar isabetli betimlemek her yazara nasip olmaz. Babil kitaplığının şu ana kadar okuduğum en iyi kitabıydı. Alaycı biçimde yüceltilmiş kılı kırk yaran bürokrasi, Timsah'taki sonu gelmez düşlemin ana temasıdır. Öykünün yüreği , kabusa varan bir düştür ama ana fikri ince alay vurgusu ve baş kişilerinin kırılganlığı ve önemsizliği sayesinde kat kat uçurumun derinliklerinde yitip gitmez. Bilakis öne çıkar. Kimler var bakalım mı? - Dostoyevski * Timsah , İşte bu beni kahkahalara boğdu. Aydınlanma yaşamak istiyorsanız bir Timsaha yutturun kendinizi. ( Acaba bazılarını Timsah karnına koymak bizim de ekonomimizi düzeltecek aydınlanmalar yaşatır mı ? Hıııımmmmmm......... Onlara değilse de bize yaşatır belki :) - Andreyev * Lazarus , En iyisi ölüp dirilmemek. Yat yattığın yerde insanları da korkutma. Lazarus' un adı okuduğum bir çok kitapta geçerdi ama utanarak söylüyorum öyküyü ilk defa okudum. Hüzünlüydü. Korkutucuydu. İbret vericiydi. - Tolstoy * İvan İlyiç' in Ölümü ; İnsan kendi kendini nasıl öldürür sorusunun cevabı bu öykü olsa gerek. Önce ölüm karşısında yaşayanların tepkileri, sonra da İvan İlyiç' in adım adım ölüme nasıl koştuğu hikaye ediliyor. Ölmek isterseniz kendinize acımakla başlayın diyor yazar. Fark ettim ki ters psikoloji bende acayip çalışıyor. Politik ve ekonomik ambargoyu anlarım da sanat ve kitap konusu kırmızı çizgim. Zaten eğitimsizlikten başımıza gelmeyen kalmıyor................ Tövbe tövbe...........

Rus ÖyküleriFyodor Dostoyevski · Kırmızı Kedi Yayınları · 2019300 okunma

·

293 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.