Aslında 1900'lü İstanbul'u anlatılıyor lakin bu anlatılanlar şu an içinde geçerli. Medeniyeti özenti ile yaşamaya çalışan bir insan asla hakikat mutluluğa ulaşamaz ki Neriman bunu fark ediyor ve özüne dönüyor. İnsanın medeniyeti esasen özüdür.
Kitabın ana fikri gayet güzeldi biraz daha detay isterdim tabi ama bu da kafi.
