Merhaba arkadaşlar, uzun zaman sonra yeni bir inceleme yapıyorum. Bu kitap polisiye romanların kraliçesi Agatha Cristie’nin “On küçük zenci” kitabıdır. Diğer romanlarından farklı olarak bu kitapta meşhur dedektif Herkül Puaro yoktur. A.Cristie romanlarının büyük bir çoğunluğunda olduğu gibi bu kitapta da /Katil kim?/ oyunu oynanıyor.
Konuya gelirsek, birbirinden bağımsız on insanın kendilerine göre önemli sebeplerden dolayı konunun geçtiği şehirde ve zamanda ünlenmiş “Zenci adası”na Çağırılmasıyla kitap başlar. Sesli klavyeyle yazdığımdan dolayı karakterlerin ismini yazamıyorum ama üçü kadın yedi erkekten oluşan grup adaya geldiğinde, onları davet eden ada sahibinin daha gelmediğini öğrenirler. Lâkin bütün her şey hazırdır, evin uşağı ve karısı ev sahibinden aldığı talimatlarla herkesi odasına yerleştirir ve tüm hizmetlerini görürler. Ayrıca demin söylediğim 10 insanın içinde bu 2 hizmetli de yer alıyor. Güzelce yerleşip yemekler yenildikten sonra kopan curcuna tam da görülmeye değerdi. Okunan plakta bu on kişinin her birinin cezalanmamış suçları olduğu sesleniyor. Aynı zamanda her konuğun odasında duvara sabitlenmiş çerçevede bir tekerleme yer alıyor:
On küçük zenci kardeş yemeğe başladılar,
Biri tıkanıverdi, geriye dokuz kaldı.
Dokuz küçük zenci kardeş gece çok geç yattılar,
Biri uyanamadı, geriye sekiz kaldı.
Sekiz küçük zenci kardeş gezintiye çıktılar,
Biri eve dönmedi, geriye yedi kaldı.
Yedi küçük zenci kardeş gidip odun kestiler,
Biri kendini kesti, geriye altı kaldı.
Altı küçük zenci kardeş kovanla oynadılar,
Birini arı soktu, geriye beş kaldı.
Beş küçük zenci kardeş hukuka yazıldılar,
Biri yargıç oldu, geriye dört kaldı.
Dört küçük zenci kardeş denize açıldılar.
Birini balık yuttu, geriye üç kaldı.
Üç küçük zenci kardeş kafesleri gezdiler,
Birini ayı kapdı, geriye iki kaldı.
İki küçük zenci kardeş güneşte çok kaldılar,
Birini güneş çarptı, geriye biri kaldı.
Son küçük zenci kardeş tek başına sıkıldı,
Gidip kendini astı, geriye kimse kalmadı.
.
Benim düşüncelerime gelirsek, İşin sırrı yani cinayetin ayrıntıları yukarıdaki dizelerde saklı. Kitaptaki hikayeyi okumasak bile bence bu dizelerden katili bulabiliriz. En başından dizeleri görür görmez o ayrıntı şüpheler yarattı ve sonunda şüphelerim de yanılmadığımı anladım. Sevgili Agatha’nın eserleri gerçekten çok okunaklı hatta kitap okuma alışkanlığı olmayan arkadaşların bile rahatlıkla okuyabileceği eserlerdir. Her zaman polisiye romanlar yazan yazarlara hayran olmuşumdur. O kadar detayı evirip çevirip bir yerde birleştirebilme yeteneği muhteşem bir şeydir herhalde. Bence çok güzel bir eser. Herkese okumayı şiddetle tavsiye ediyorum.
Umarım fazla ayrıntıya girmemişimdir çünkü kimseyi kitabı okumadan hevesten düşmesine sebep olmak istemem.
Herkese iyi okumalar.
Sevgilerle Pervin.
