Dostum Zeze’nin bir hikayesi daha bitti. Bir Şeker Portakalı heyecanını yaşayamasam da Zeze severlerin seriye devam etmelerini önerebilirim.
Serinin ikinci kitabı olan Güneşi Uyandıralım’da, ailesi tarafından evlatlık verilen Zeze’nin delikanlılık çağı anlatılıyor. Zeze şimdi eskisinden daha yalnız ve içine kapanık bir çocuk. Yine hayali dostları ve elbette gerçek dostları da var. Düşünmekten, sormaktan asla vazgeçmiyor. Ve kendine bir yer bulmaya, alan yaratmaya çalışıyor.
Spoi vermemek için çok detaya inmeyeceğim ancak kitapta dikkat çekici konulardan biri de, Zeze’nin kendine seçtiği baba figürü. Ayrıca annesinden hiç bahsedilmemiş bu kısımda. Belki de bu kitapta daha yalnız ve içine kapanık olma sebeplerinden en önemlisi, Zeze’nin yaşadığı anne baba eksikliğidir.
Zeze’m! Büyümeye çalışırken bir yanı hep çocuk kalanım, üçüncü kitapta görüşmek üzere...