Dinsel acılar, aynı zamanda gerçek acıların bir dışa vurumu, bu acılara yönelik bir protestodur. Din, baskı altında ezilen canlının iç çekişidir; kalpsiz bir dünyanın kalbi, ruhsuz koşulların ruhudur. Din, halkın afyonudur.
Sayfa 109 - Marx
··
766 görüntüleme
"...sanki birileri dini alıp halkı uyutmak için kullanıyormuş gibi bir sonuç çıkıyor. Oysa Marx'ın söylediği bu değil. Marx, insanların kendilerini sarmalayan kalpsiz, ruhsuz ve olumsuz koşullarda kendilerinin bir rahatlama yolu olarak dine sarıldıklarından söz eder. "
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.