Ramazan gelmeden tüm yarım kitaplarımı bitirmeyi hedeflemiştim. Çünkü ramazanda mod değiştirmem lazım. Şimdilik bir tehlike yok ve olmaması içinde uğraşıyorum. Ben uğraştıkça bazı kitaplar son son beni de oku diye bağırıyor adeta. Baya zorlanıyorum. O yüzden bir iki kısa klasikle kendimi idare etmeye çalışıyorum. Burada devreye Tolstoy ve Dostoyevski giriyor işte. Yıllardır Dostoyevski okuyorum. Onunla ilgili anladığım bir şey var: O bir tahliller profesörü. Uysal Kız'ı bence daha önce de okudum, çünkü bazı yerleri çok tanıdık geldi. Zaten ben neredeyse tüm klasikleri okudum ortaokul sıralarında. Ama çeviri çok çok önemli. Metnin özgün halini okumak gibi hissettiren çeviriler var. Bu çeviri de bence en iyisi. Yine perişan oldum. Adama mı üzüleyim kadına mı bilemedim. İkisi de kendi cehenneminde yaşayarak mahvoldu. Bu kitap bana Zweig'in Ay Işığı Sokağı'nı hatırlattı. O kadar katı değildi tabii. Sadece minnet hissetmekle ilgili kısımları diyelim. Uysal bir insanın öfkesini tarif ettiği bölümler çok dehşetliydi. Kesinlikle Dostoyevski istese buradan da bir Suç ve Ceza çıkarırdı. Onun yerine 1 saat gibi, kısa sürede okunabilecek bir kitap çıkarmış, çok da iyi yapmış.

Uysal KızFyodor Dostoyevski · Can Yayınları · 20238,3bin okunma

·

192 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seren