‘Hayatımı aşık olmakla geçirdim. Yüreğim daha düne kadar iş görüyordu. Yepyeni maceralara her zaman hazırdı. Sevmek fiilinin çekiminde kimse beni yenemezdi. Bütün zamanlar, şimdiki zaman, geçmiş, gelecek zaman. Bütün kipler. Heyhat, emir kipi hariç.’ . Düşünün: Öldünüz ve bedeninizin toprak altında kalmasındansa bir faydası olsun diye bilime bağışladınız onca sene içinde yaşadığınız bedeni. Sonra bir tıp öğrencisi gelip sizi incelemeye başladı. Neler olurdu devamında? Fournier bu noktada anlatmaya başlıyor. Öğrencinin ellerindeki bedeni yavaş yavaş incelenip kesilip biçilirken hayatını da masaya yatırıyor. Mizaha olan sevgisi, güzelliğe olan tutkusundan örnekler verirken; ‘bir hayat nasıl olmalı’ diye de soruyor sanki. Doya doya yaşamanın, başkalarının ayak izlerine basmadan kendi ayak izlerini bırakmanın nasıl da hafiflettiğini rahatlatıcı ol. . Jean Louis Fournier okumak bana iyi geliyor, bunu diyebileceğim çok az yazar var. Okuduğum dördüncü kitabı Otopsim de şaşırtmadı. Yazarın bendeki etkisini şöyle özetleyebilirim: Empatiden öte yazdıklarını başıma gelmişçesine yorumlamaya başlıyorum onu okudukça. Engelli çocuklarından mı bahsediyor, eşini kaybetmekten mi bahsediyor, hemen özne ben oluveriyorum. Üzülüyor, şaşırıyor hatta tökezliyorum. . Velhasıl yazarı pek seviyor size de Otopsim dahil her eserini canıgönülden öneriyorum . Aysel Bora çevirisi, Nahide Dikel kapak tasarımıyla ~

OtopsimJean-Louis Fournier · Yapı Kredi Yayınları · 20191,633 okunma

·

3,599 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hülya Açılan