Ne büyük yanlışlık ama! Yanlışlıkla anne; oğul, kardeş; kardeşin katili olur muydu? Albert Camus bu tiyatrosuyla beni bitirdi. Yüreğime işledi Jan karakterinin söylediği her söz. Annesiyle kardeşine kurban oluşu.. İsteyerek, istemeyerek.. Bilinçli, bilinçsiz. Kardeş katili kızın cani olmasına sebep annesi. Öldürdüğü kişinin kardeşi olduğunu öğrenince de başında bilseydim yine vazgeçmezdim deyişi.. Yüreğinin taş olması. Taşa dönüştürülmesi.. Annesinin kalpsizce bir insan yaratışı. Taş diyorum çünkü yarattığı cani kız, yaratana özgü bir his olduğundan bahsediyor taş bir yüreğin sahibi olunması için.. Yaratanın kendine verdiği ayrıcalıklı bir lütuf olduğundan bahsediyor. Ne lütuf ama.. Deniz özlemiyle yanıp tutuşurken içi, ağabeyinin ölümü onun için hiçbir anlam ifade etmiyor. Ödeştik diyor.. Ödeştik. Tenine bir adam dokunmamış. Hatta annesi bile çıplakken görmediğinden yakınıyor kitapta.. Bu kadar önemli miydi? Ya da yaşamak neydi? Bizler yaşayanlar olarak biliyor muyuz aslında yaşamak neydi? Yadırgayamadım nedense bu cani kızı. Ona göre yaşamak bu işte. Neye nasıl bakarsan o biçimi alırmış. Ama getirisi bir can alacaksa, bir hayatı yarım bırakacaksa bu bencillik değil de nedir? Ulaşmak istediğine temiz yoldan elde etmeyi tercih edenler rahat bir vicdanla, en iyi şekilde ulaşabilir. Hayat bu kadar zor değil. Özellikle de halen nefes alıyorsan. Farkındaysan kendinin. Çevrenin. Ama bu hırs, öğrenilmiş hırs her bedene fazla. Öldürdüğü kişi kardeşin olunca mı kana buluyorsun ellerini? Kardeşinin kardeşin olacağını tercih etmediğin gibi akan kanın da bir yabancıdan farkı yoktur. Yaptığın yanlışın yanlış olduğunu görmek için beraber zaman geçirdiğimiz biri olunca kaybettiğimiz o zaman anlıyoruz değil mi aslında ne halt ettiğimizi? Okuduğum bir romandı, gerçek olması olmamasından daha az ihtimalle, okuduğum da bakınca çevreme aslında kan akmadan öldürülmüş o kadar his görüyorum ki. İnsansa cabası. Bunlar da bize öğretilmiş anlamsız sözler davranışlar serzenişler. Kıymetini bilmiyoruz aldığımız nefesin, tuttuğumuz elin. Parayla satın alabiliriz zannediyoruz. Ne için? Herkeste aynı tema. Daha güzel bir hayat. Daha güzel bir gelecek.. Ama unuttuğumuz konu güzel gelecek sağır bir çift kulakla, kendinden başkasını göremeyen gözlerle, yüreksiz bir vücutla kazanılamaz. Kazanmak için kendin olman gerekir. Aklınla, prensiplerinle, seni insandan sayacak her bir duygunla. Yalnızca insanca işte. Kazanımlarımız da yenilgilerimiz de yine insanca olsun. Hayvanlar saldırabilir. İnsansan farkını koru. Alçakça yaklaşma. Ne diyordu Şems-i Tebrizi 'Hakk'ın karşına çıkardığı değişimlere direnmek yerine, teslim ol. Bırak hayat sana rağmen değil, seninle beraber aksın. "Düzenim bozulur, hayatımın altı üstüne gelir" diye endişe etme. Nereden biliyorsun hayatın altının üstünden daha iyi olmayacağını? Şiddetle tavsiye ediyorum. Kütüphanede araştırmadan okumak istediğim bir kitaptı. İyi ki okudum. Size de iyi okumalar okur arkadaşlarım..

YanlışlıkAlbert Camus · Can Yayınları · 20211,006 okunma

·

678 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.