Gereksiz konuşmayı bırakmak anlamına gelen "sükut" aklı geliştirir; sahibine takvayı elde ettirir. Muaz b. Cebel (r.a) demiştir ki: "Bir gün Efendimize (sav) 'Ya Rasulallah! Dilimizin konuştuklarıyla heaaba çekilecek miyiz?' diye sordum. Allah Rasulü (sav) 'Hayret sana ya Muaz! İnsanları yüzüstü cehenneme sürükleyen, dilleriyle kazandıklarından başkası mıdır? Şüphesiz, sükut edersen selamet bulursun, konuştuğun zaman ise ya lehinedir ya da aleyhine' buyurdu."
(Tirmizi, İman,8)