Kalp, içinde bir zamanlar yaşattığı her şeyin gömüldüğü mezarlığa dönüşüyor zamanla. Kalbin artık yaşamayanlara duyduğu özlemse soğuk bir mermerin uyuyan toprağında rüzgarın savurduğu o çiçeklere benziyor: mezarlık çiçeklerine.
Görüntüsü kusursuz bir güzelliğe sabitlense de solmayan, acamayan, cansız duracak kadar yapay olan plastik çiçeklere benziyor bazı güzel görünen şeyler.
Sayfa 34Kitabı okudu
·
213 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.