"..O sabah hüzün, alıp alıp çocukluğuna götürdü onu...
Hüzün, yüzüne yüzüne vuruyordu onun: Bir kavgada yenilmeden yenilenlerin saflarına katılanlar hiçbir zaman adamdan sayılmayacaklar...
Hüzün, kalbine kalbine vuruyordu onun... O, içerden: Bir güzden artakalan olduğunu ve intihardan kaçtığını söylüyor, gel baharda topraktan sayılacağını biliyor, durmadan benim şefkatime sığınıyordu."
Sayfa: Yüz sekiz, Destek YayınlarıKitabı okudu
·
229 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.