"..Bana "Sus" demeli birileri; bana, sus...
Sana susmayı o kadar çok istiyordum ki anlatabilirim sanıyorum...
Sana susmak anahtarı yitik bir acının içiydi...
Sana susmak sonsuz sorulara ve yanıtlara koymak olacaktı sonsuzu ya da son sözü... Oysa birileri soylemeliydi son sözü... Söylemeden gidiyordu bilenler... Tıpkı senin gidişin... Bir Kalmak bırakıp gidiyordu giden, kalana... Sonra zavallı şarkılara düşüyordu söz..."
Sayfa: Yüz kırk altı, Destek YayınlarıKitabı okudu
·
165 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.