Kitabın başından beri ana karakteri anlamaya çalıştım. Sevgisizliğin kökü hiç sevilmemekten ve ömür boyu görülmemiş sevgiyi aramakla geçirmekten dolayı olduğunu biliyorum. O yüzden anlamaya çalıştım. Hak vermedim ama onun gözünden görmeliydim. Kelebek tutkusu da bu açlık yüzündendi, Miranda'da o büyük boşluğu ve benliğini bulmak istedi. Bu çok insanca, sevmek herkesin hakkı ama mahzene kapatmak gaddarca. Düşündüm; bu büyük bencillikse her gün gördüğümüz yüzler, binlerce insan sevdiğine farklı mı davranıyor? Hayır. Mahzene kapatmasa bile ona bir ev, bir oda verip, tüm umutlarını kendisine bağlayıp artık hayatın bu kadar, Tüm dünya burası diyor, ve başka bir dünya düşünmesine asla imkan vermiyor. Hepimizin içinde bencillik var. Kimi dozu çok fazla kaçırıyor. Hepimizin sevmeye ihtiyacı var ama çoğunluk hınç, öfke ve bencillikle seviyor. O yüzden dünyada bir sürü Miranda'lar var. Sevmeye açsanız bunun suçlusu onlar değil. Tüm kötülük de sevmeyi bilmeyenlerin kararmış katılaşmış kalpleri yüzünden.

KoleksiyoncuJohn Fowles · Ayrıntı Yayınları · 20248,4bin okunma

·

103 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ezgi Polen Çelik