8.2
1.564 Kişi
4.105
Okunma
1.202
Beğeni
34,1bin
Gösterim
304 sayfa ·
Tahmini okuma süresi: 8 sa. 37 dk.
Basım
Türkçe · Türkiye · Ayrıntı Yayınları · Temmuz 2020 (İlk yayınlanma: 21 Ekim 1998) · Karton kapak · 9789755393087
Orijinal adı
The Collector
Diğer baskılar
Koleksiyoncu, İngiliz edebiyatının önde gelen yazarlarından John Fowles'un, birçok yayınevinden geri çevrilme talihsizliğini yaşayan; ama yayımlandığında kendisine bugünkü ününü getiren ilk romanı.Fransız Teğmenin Kadını, Yaratık, Mantissa ve Büyücü gibi başyapıtların habercisi...
Koleksiyoncu, bir kelebek koleksiyoncusuyla, aşık olarak kaçırıp zindana kapattığı bir resim öğrencisi arasındaki "mecburi" ilişkinin romanıdır görünürde.Ama Fowles'un olağanüstü üslubu ve ustalığıyla, bu ilişki, başka birçok ilişkiye de gönderme yapmakta, ahlaki kaygılarla baskı altına aldığımız yabanıl doğallığımız içinde, aslında neyi nereye kadar haklı ve geçerli bulabileceğimiz gerçekliğiyle bizi yüzleştirmektedir.
Farklı yolculuklara açık bir kurgusu olan bu roman, sadece kendimize göre haklı olan bir tutku adına yapabileceklerimizin ikna edici ve masum bir anlatısı olarak okunabileceği gibi, içimizdeki "iktidar" ve "teslim olma" isteğinin hangi şartlarda ortaya çıkabileceğinin alıntısı olarak da okunabilir.Ya da iki ayrı sosyal tabakanın birbirine yakınlaşma çabalarının, aslında alt sınıfın üst sınıfa yaranma, üst sınıfın ise öğretmenlik kisvesine bürünerek "yığınları" mümkün olduğunda kendisinden uzak tutma kaygısından başka bir şey olmadığının çarpıcı bir anlatısı olarak da yorumlanabilir.
Sadece bir psikolojik gerilim romanı olarak okunduğunda bile inanılmaz tatlar alacağınız Koleksiyoncu, bunun ötesine geçmekten ve kendi karanlıklarıyla yüzleşmekten korkmayanlara... Ya da Fowles'un dediği gibi, "Her insan kendisi için bir giz olmalıdır" sözüne inananlar için...
Benzer Kitaplar
Kitap Fiyatları
Fidankitap
₺24,70
Hızlı ve güvenli kitap alışverişi
Ravza Kitap
₺38,50
Kapıda ödeme ve bedava kargo
Bkmkitap
₺35,75
Kargo bedava ve kapıda ödeme imkanı
DR
₺38,50
İdefix
₺35,75
Kitapyurdu
₺39,60
SEPETE EKLE
Puan ve İncelemeler
8.2
10 üzerinden
1.564 Puan · 290 İnceleme
304 syf.
·
5 günde
·
Beğendi
·
9/10 puan
İnsanı, yarattığı dehşetle sarıveren bir hikaye Fowles’un kurguladığı. Gencecik bir kızın, ezik bir karakter olan kelebek koleksiyoncusu Ferdinand tarafından kaçırılmasını ve hapsedilmesini konu alan bu hikaye, Fowles’ın sürükleyici anlatımı kadar kurgunun gerçekçiliği nedeniyle de okurunu bir anda çarpıyor. Hele tam da Türkiye’deki kadın taciz ve cinayetlerinin giderek artan bir hızla gözlerimizin önünde gerçekleştiği ve koskoca bir toplum olarak bir avuç sapık adama karşı sanki ellerimiz bağlı, hiçbir şey yapamadığımız utanılası şu günlerde, beni iliklerime kadar titretti. Korku değil titrememin sebebi, Ferdinand benzeri insanların sayısının çokluğu da değil. Fowles’ın Ferdinand üzerinden ustalıkla gösterdiği o tahammül edilemez fütursuzluk ve arsızlık !!!
Babası ölmüş, annesi onu terketmiş ve hastalıklı bir ruh haline sahip olduğunu sandığımız halası tarafından büyütülmüş Ferdinand ezik bir karakter; basit bir memuriyet ile hayatını kazanmaya çalışıyor ve kendisi ile çoğunlukla dalga geçen, içine karışamadığı toplumdan uzakta sessiz bir yaşam sürüyor. Kazandığı bir ikramiye, Ferdinand’a bu çemberden çıkması için bir fırsat yaratıyor. O da bu fırsatı uzun süredir gizlice izlediği güzeller güzeli Miranda’yı kaçırmak için kullanıyor.
Fowles bize kelebek koleksiyoncusu Ferdinand ile kaçırıp bir mahzene kapattığı genç ve güzel resim öğrencisi Miranda arasında yaşananları anlatıyor ilk bakışta. Ancak ustalıkla kurguladığı diyalogları ve iki kahramanının iç sesleri ile Fowles, insanın kanını donduran gerçeklikleri okurunun durmaksızın yüzüne çarpıyor.
Miranda’ya tümüyle bir nesne olarak bakıyor Ferdinand; onun duyguları, aklı, ruhu değil istediği.… Onu sanki kelebeklerinden biriymiş gibi kanatlarından sabitleyip dolaba kaldırmak ve sadece kendi istediği zaman bakmak tüm arzusu. Bu sapkınlığını “aşk” olarak niteliyor. Benzerini çevremizde görebileceğimiz çoğu hemcinsi gibi… Evet Ferdinand çok ileri gidiyor ve “sevdiği” kadını bir evde, dört duvar arasında fiilen de tutsak ediyor.
Ancak….
“Evliliğin kutsallığı” bahanesi altında karısına hayatı zindan eden, ayrılmak istediğinde törelerle, geleneklerle, şiddetle ezen erkeklerden bir farkı var mı? Ben göremedim.
Zayıf ve sıradan bir insan Ferdinand. Az eğitimli, modern dünyadan ve entellektüel kesimden korkan, geleneklere koşulsuz şartsız bağlılığı erdem sayan bir zihniyetin arızalı ürünü. Miranda’nın dili ile “zayıf insanların tiksindirici zorbalığı”nı taşıyor üzerinde. “İnsan değil, insan kıyafetine bürünmüş bir boşluk…” o. Önceleri onu namuslu kılan tek şey yoksul olması, bir yere ve bir işe sıkışmış olmak. Parayı bulduktan sonra ise tüm namussuzluğu ile ortaya çıkıyor: “Bu tıpkı kör bir adamı süratli bir arabaya koyup canının istediği gibi sürüp, canının istediği yere gitmesini söylemek gibi”…
Miranda’nın dehşeti büyük. Onca yalnızlık çektiği anlarda bile ne yaparsa yapsın, kendini kaçırıp bir mahzene hapseden adama düşünsel olarak yaklaşamaz o. Fowles düşünen insanın çıkmazlarını ve çaresizliğini çok güzel anlatır; erdemleri için yaşar düşünen insan; ve Miranda onca çaresizliğin içinde dahi o erdemlerinden uzaklaşıp o zamana denk savunduğu görüşlerinden vazgeçemez. Eline bir şişe alıp kafasında kırıvermek, ya da tesadüfen bulduğu baltayı kafasına şiddetle savurmak Miranda’nın yapabileceği bir şey değildir. O şiddete karşıdır ve böyle adi bir sapık yüzünden kendi değerlerinden ödün verecek de değildir.
Fowles’ın önümüze serdiği gerçek çok acıdır: Dünyadaki insanların büyük çoğunluğu ya düşünmemeyi seçmiş, ya da düşünmenin ne demek olduğunu bile bilmeyen, dayatılana göre yaşadığının farkında bile olmayan kişilerdir. Ferdinand bu düşünmekten korkan, görgüsüz ancak parası olan ve para ile fütursuzlaşan “yeni Kitle”yi temsil eder, Miranda ise hala ahlaki değerleri savunan “Azıcık”tır. “Kendi silahlarımla savaşmalıyım, onunkilerle değil. Bencillik ve zorbalık, utanç ve hınçla değil…” der. Halbuki aslında o da bilir ki, sadece değerlerle savaşılmaz. Zira,
“Sonradan görme sıradan insan uygarlığın lanetidir.”
Ve Ferdinand’ın “ahlak"tan anladığı sadece cinselliktir.
"Sıra sıra kelebekler arasındaki bir örnekten başka bir şey değilim. Hizayı bozduğum zaman bana karşı kin besliyor. Ölü olmam gerekiyor; iğnelenmiş, hiç değişmeyen, sürekli güzel. Güzelliğimin kısmen canlı olmamdan kaynaklandığını biliyor, ama ölü beni istiyor; beni canlı ama ölü arzuluyor. Canlı ve değişken olmam, farklı bir şekilde düşünmem, ne yapacağımın belli olmaması ve geri kalan her şey canını sıkmaya başladı."
Okuyacaklarıma Ekle
304 syf.
·
6 günde
·
8/10 puan
Aşk değil saplantı
O kadar tanıdık bir konu ki... Neredeyse her gün dünyada ve ülkemizde bir gerçeği yaşandığı için kitabı sevmem en baştan olanaksız bir hal aldı. Ayrıca 15-20 sayfa okuduktan sonra sonunun ne olacağı az çok belli oluyor.
Konu toplumda kendine yer edinememiş, anti-sosyal, özgüvensiz, hiçbir şey olamamış bir adamın; kendine bakmayacağından emin olduğu bir kadının hayatını zehir etmeye çalışması üzerine. Bu kadını gözüne kestiren kitabın başkişisi, bir yolunu bulur ve kadını gözlerden uzak bir yerde, bir evin mahzenine kapatır ve kitap adamın kadına yaşattıkları üzerine devam eder.
“Güç, insanı yoldan çıkarır.”
Kitap dört bölümden oluşuyor, ilk bölümde hikaye sona yakın bir noktaya kadar ilerliyor, ikinci bölümde ise aynı hikaye en baştan bu sefer kadının gözünden bu noktaya kadar aktarılıyor (bu kısım sayesinde kadının da olaylar karşısında neler hissettiğini anlayabiliyoruz, eğer bu kısım olmasaydı kesinlikle çok sıradan bir kitap olurdu), kalan iki kısa bölümde ise hikaye biraz daha ilerleyip tamamlanıyor.
Ayrıca kitapta bir sürü farklı kitabın adı geçiyor, o kitapların karakterleriyle ilgili birçok ayrıntıya yer veriliyor. Tabii bu kitapları okumayanlar için (bir tanesi de ben) bahsi geçen birçok şey havada kalıyor, bu yönüyle kötü. Ancak en çok bahsi geçen kitap Fırtına’yı okursanız kitapta bahsi geçen en temel konuya hakim olabilirsiniz (Ben öyle yaptım ve kesinlikle çok faydalı oldu).
Bunun dışında hayatım çok keyifli, çok mutluyum, huzurluyum (nerede yaşıyorsanız artık); biraz psikolojimi bozmak istiyorum derseniz, okuyun. Onun dışında çok da gerekli değil ya. Bilemedim, siz karar verin..
Okuyacaklarıma Ekle
304 syf.
·
2 günde
·
Beğendi
Koleksiyoncu son derece başarılı bir psikolojik gerilim romanı. Okurken hem geriliyor hem de insandaki hayatta kalma içgüdüsüne hayran oluyorsunuz. Yazarın başarılı kurgusu sayesinde hem bir sapığın gözünden olaylara tanık oluyor, ardından daha uzun bir bölüm boyunca bu olayları bir de tutsak edilen bir genç kadının gözünden okuyorsunuz, öyle ki kitabın olayları zaten okuduğunuz halde bu bölümde adeta Miranda'nın yanında bir tutsakmışsınız gibi sil baştan bir gerilim yaşıyorsunuz. Tabii olayların sonucunu en son kısma bırakan yazar bu noktada da doğru bir karar vererek, biz okurları son ana kadar tetikte tutmayı başarıyor. Spoiler vermeden romanda, dikkatimi çeken temel noktalara değinmekle yetineceğim bu yazıda.
Kahramanımız Ferdinand, üç yaşında babasını trafik kazasında kaybetmiş, hemen ardından annesi bir erkekle kaçarak onu terk etmiş ve halasının yanında büyümüş. Vergi dairesinde sıradan bir masabaşı memurudur. Sessiz, içine kapanık, anlaşılıyor ki kadınlarla ilişkisi de oldukça soğuk bir tiptir. Bulunduğu sosyal sınıftan memnun değildir, burjuva sınıfından insanlara da ayrım gözetmeksizin hınç duymakta, onları küçümserken hayranlığını gizli tutmaktadır. Ve bir gün şans kapıyı çalar ve piyangodan büyük ikramiyeyi kazanarak hatrı sayılır miktarda bir paranın sahibi olur. Hemen işinden ayrılır ve birkaç apartman alıp, bunların kirasıyla mutlu mesut yaşar diyeceğimi sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Bu, daha çok klasik zengin olmayan bir Türk'ün piyango parasını ne yapacağının hayalidir. Romanı okurken aslında bu plan, Ferdinand için en iyisi olurmuş diyoruz. Ancak o, saplantılı bir sapık olarak bu yoldan gitmiyor ve tabii ki, uzun zamandır hayran olduğu ve kendisine soracak olursanız aşık olduğu kadının peşinden şehre gidip onu kaçırıyor ve şehrin dışındaki bir kır evinin mahzenine kapıyor. Ferdinand'ı diğer sapıklardan ayıran bazı noktalar bulunuyor. Bir kere bu eylemi sadece kendini eğlendiren bir hayal olarak kurguluyor, eyleme geçtiğinde bile sanki bir oyundaymış gibi davranıyor ve bir anda kendisi de anlamadan Miranda'yı kaçırıyor. Oyundaymış dedim, burası önemli; çünkü Ferdinand'ın duyduğu aşkta annesizliğin önemli bir payı bulunuyor. Yani benim çıkarımım bu yönde. Şöyle ki, Ferdinand diğer sapıkların aksine, Miranda'ya tecavüz etmiyor ya da onun Stockholm sendromu gibi bir duruma meyletmesini de istemiyor. Onun kendisini anlamasını arzuluyor aslında, ona yönelik fantazileri bile sadece yan yana yatmakla sınırlı, tabi bize dürüst davrandıysa. Ben bu konuda dürüst olduğunu düşünüyorum, zaten yalan söyleyecek bir zekaya da pek sahip olduğunu söyleyemem. Velhasıl kelam, Miranda'ya olan hisleri bir çocuk ile gencin annesine karşı hislerinin bir sentezi gibidir. Ona mutlak bir masumiyeti atfeder ve bunun için de tabii ki, ona aseksüellik kazandırır. Bununla birlikte, Ferdinand'ın kitaba da adını veren kelebek koleksiyonculuğunun arkasındaki motivasyon da buna dayanır. Kelebekleri en güzel ve en masum halleriyle dondurur, sonra da onları herkesin gözünden uzağa kapatır. Hatta kendi gözlerinden bile uzaklaştırır.
Öte yandan, Ferdinand'ın Miranda'ya olan yaklaşımından hareketle farklı bir çıkarım şu şekilde yapılabilir: Ferdinand, bodrum katındaki odayı son derece özenli bir şekilde donatır. Akabinde Miranda ne isterse alır ve Miranda'ya da çok nazik davranır. Ancak Miranda doğal olarak kaçmak ister, bu yönde çabalar. Bundan dolayı Ferdinand da ona, elini sıcak sudan soğuk suya sokmadım temalı serzenişlerde bulunur hatta kızar, en çok da hayal kırıklığına uğrar. Bu durum, aklıma ataerkil yapının anaerkil yapı üstünde kurduğu hakimiyetin nasıl da kendini tüketecek bir hüviyette olduğu hissini bana verdi. Şöyle ki, kadınların üstünlüğü veya eşitliği hususundaki mutabakat, tarım ve şehirleşme ile birlikte ataerkil yapıdan yana kayınca, yeni yapının muktedirleri ve de aslında yeni dönemin ruhu, yavaş yavaş anaerkil unsurları kendi işine geldiği yönde yonttu ve dönüştürdü. Gelinen noktada kadınlar ne kadar çalışıyor olsalar da artık, ataerkil sistemin hakimiyetini koruduğu toplumlarda yine erkeğin sözünü dinlemesi, erkekten daha aşağıda olması gerektiği hissiyle büyürler, hayatın her alanında da bu yönde emarelere, uygulamalara şahit olurlar. İşte, Ferdinand'ın Miranda'ya serzenişlerinde, bu durumun simgelendiğini düşünüyorum: bakın, size (kadınlara) değer veriyorum, ne ihtiyacın varsa aldım, nazik davranıyorum, hatta imkanım olduğu halde sana tecavüz etmiyorum vesaire deyip ama onları en önemli şeyden, özgürlüklerinden yoksun bırakıyor. Sonra da onların haklı şikayetlerini, isyanlarını "kadınların nankör" olmasına bağlayıp öfkeleniyor. Ataerkil yapı, kendi içinden bu şekilde çürümeye zorunlu bir sistem olarak Ferdinand'da cisimleşiyor adeta.
Girişte de dediğim üzere, ilk bölümde Ferdinand'ın hayatının ilk yıllarından Miranda'yı kaçırışına kadarki süreci özet şeklinde okuyoruz, sonra da Ferdinand'ın gözünden olayları okuyoruz. Diğer bölümde ise bu olayları bir de Miranda'nın tuttuğu günlükten bir daha okuyoruz. Her ikisi de birbirlerini gözlemliyor, analiz ediyor. Bu noktada Miranda'nın çok daha başarılı olduğunu görüyoruz ve Ferdinand'ın hem Miranda'yı hem de kendisini hiç anlamadığını fark ediyoruz, öyle ki, Ferdinand'ı asıl Miranda'nın gözlemlerinden yola çıkarak daha iyi anlama imkanı buluyoruz. Ayrıca ikinci bölümde aklıma, uzun zaman önce izlediğim bir film geldi: adını hatırlayamadığım bu filmde, bir adam canlı canlı gömülmüş, eline de bir lamba verilmiş. Film boyu hem buradan kurtulmaya çalışıyor hem de buraya nasıl düştüğünü anlamaya çalışıyor kahraman. Bu şekilde kapalı alanlarda tıkılı kalmak beni yeterince gerer, haliyle hem filmdeki adamla hem de Miranda'yla empati kurma şansım oldu diyebilirim. Ve beni romanda en çok geren nokta ise, Miranda'nın, Ferdinand'ın aniden ölse kendisinin burada ölene kadar tıkılı kalacağını düşünmesi oldu. Bu bölümde sizi en çok gerecek nokta farklılık gösterebilir, zira Miranda'nın ruh hali çok başarılı şekilde aktarılmış, hem güçlü bir irade ortaya koyarak zor bir psikolojik kıskanç içinde zekice planlar yapıyor ve bunları cesurca eyleme döküyor hem de korkuyor, geçmişini anımsıyor ve G.P. ile olan ilişkisini normal hayattakinden çok daha derinlemesine analiz ediyor, ve bir yandan da Ferdinand'ı anlamaya, onu çözmeye çalışıp onunla empati kurmaya gayret ediyor. Bu açıdan kendisinin de fark ettiği üzere, her ne kadar kendisi bodrumda onun esiri konumunda olsa da aslında, Ferdinand zaman zaman hem Miranda'ya duyduğu sapık, garip hislerin tutsağı hem de daha genel açıdan bakacak olursak, işlerliği doğru yoldan sapmış ve adeta bir siste kaybolmuş hastalıklı zihninde bir tutsaktır.
Sonuç olarak çok hoşuma giden bir kitap oldu Koleksiyoncu, herkese tavsiye ederim.
Keyifli okumalar.
Okuyacaklarıma Ekle
304 syf.
·
7/10 puan
Saplantı!
İçerisinde aşk olmayan bir aşk romanı. Saplantı, hastalık belki. Ama kesinlikle aşk değil. Aşk bu değil. Bu olmamalı. Buysa eğer dünya gerçekten kötü bir yer diyeceğim. Hiçbir duygunun olmadığı sadece insanların menfaatleri uğruna 'sevdiği' insanları hapsetmeleri diyeceğim. Adeta bir koleksiyon yaparcasına... Akvaryumdaki balıkları seyredercesine... Ama hoş izlenimler uyandıran bir seyretme değil bu. Balığa karşı güçlü olma duygusu, onun içeride kendinin dışarıda oluşuyla bir tür tatmin duygusu. Ya da daha çok bir kelebeği kendi pis zevklerine alet ederek avlayan bir kelebek koleksiyoncusunun hisleri diyelim.
Kitabın konusuna geçmeden önce kitaba çok sevdiğim ve kitap seçimlerine güvendiğim bir kanalın önerisiyle başladığımı ve keşke, onun lafını dinleseymişim de ilk Shakespeare'ın Fırtına kitabını okusaymışım adlı pişmanlığımı belirteyim. Size önerim ilk Fırtınayı okuyup hemen ardından bu kitabı okumanız.
Kitabın konusundan bahsedecek olursam; saplantılı (hastalıklı) bir aşık olan Ferdinand' ın bir bahisi kazanmasıyla başlıyor hikâye. Kazandığı bahisten yüklü bir miktar para alan Ferdinand çalıştığı iş yerini ve çoğu şeyi terk ederek (halası ve kuzeni dışında kimsesi olmadığını düşünürsek çok da bir şeyi ardında bırakmıyor aslında) aynı caddede oturduğu ve birkaç yıldır saplantı biçimini alan bir şekilde sevdiği kızı kaçırma kararı alıyor. Aslında başlarda, kitabın ilk sayfalarında (kaçırma bahsi geçmeden) galiba hoş bir aşk kitabına benziyor dedim. Çünkü masum ve tatlıydı kitabın ilk sayfaları. Ta ki kızı kaçırana kadar. Kızdan da (Miranda) bahsedecek olursak; henüz liseden mezun olmamış, sanata ilgili ve entelektüel diyebileceğimiz bir tip. Kısa kesecek olursam Ferdinand'ın Miranda'yı kaçırılmasıyla ve gelişen olaylarla devam eden bir kitap.
Konusu dışında beni en etkileyen nokta Miranda' nın düşünceleriydi. Klişe olacak ama Miranda'yı kendime çok yakın buldum. Kağıda döktüğü her düşüncede (kitabın bir kısmı Miranda'nın günlüğünden oluşmakta) haklı buldum onu. Çünkü Miranda sadece bir kaçırma hikâyesindeki kurban değil. Miranda'nın gerek kaçırılmadan önceki hayatındaki gerekse kaçırıldıktan sonraki hayatındaki düşüncelerine hayran oldum. Düşünen, gerçekten düşünen bir insan Miranda. İçindeki o sanat aşkı, yaşama sevinci ve sıradan insanlara duyduğu tiksinti (kulağa kötü geliyor olabilir fakat okurken hak veriyorsunuz) olsun tam bir (kendi deyişiyle) azınlıktı. Hani şu düşünen azınlık var ya, ondan bahsediyorum. Cahil ve eğitimsiz insanların korktuğu azınlık. Bence çok tanıdık geldi size.
"Eğitimsizden ve cahilden nefret ediyorum. Kendini beğenmişten ve sahteden nefret ediyorum. Kıskançtan ve kızgından nefret ediyorum. Kabadan, sıradandan ve alçaktan nefret ediyorum. Kalın kafalı ve küçük olmaktan utanç duymayan bütün kalın kafalı ve küçük insanlardan nefret ediyorum."
Böyle şikâyet ediyordu Miranda insanlardan. Ne yazık ki azınlığı Miranda, çoğunluğu Caliban oluşturuyor dünyada. Herkes şuan Miranda gibi düşündüğünü iddia edebilir. Ben bile iddia ediyorum. Ama ne kadar Miranda'yız? Gerçekten ne kadar onun gibi düşünüyoruz? İçimizde bir Caliban yatıyor bence (Caliban Miranda'nın şikâyet ettiği özelliklere sahip kişi). Kalın kafalı ve sıradanız hepimiz, keşke azınlık olan tarafta olsak, okuyup düşünen insandan korkmasak belki Calibanlar azalır o zaman, ve belki Mirandalar Calibanlara kurban gitmez artık.
İncelememi son bir alıntıyla noktalıyorum.
"Daha yaşlıyım çünkü öğrendim, daha gencim çünkü kendimi yaşlıların bana öğrettikleri bir sürü şeyden arındırdım. Ayakkabılarıma bulaşan bayatlamış fikirlerin bütün çamurundan."
Okuyacaklarıma Ekle
304 syf.
·
44 günde
·
Puan vermedi
John Fowles ile tanışma kitabım olan Koleksiyoncu,yazarın da yayımladığı ilk kitabı. Gerçekten kitap çok çok sürükleyici. Bu aralar kitap okuma isteğiniz yoksa Koleksiyoncu'ya bir şans verin, derim.
Neyse kitabın konusuna gelelim. Romanda, Ferdinand adında bir kelebek koleksiyoncusu adamın uzun zamandır izlediği güzeller güzeli Miranda'yı kaçırıp mahzene hapsetmesi anlatılıyor. Kitabın başarılı olma sebebi;bana göre yazarın olayları başta Ferdinad'ın gözünden daha sonra da günlüğünü okuduğumuz Miranda'nın gözünden anlatıyor olması. Ferdinand Miranda'ya duygularını açmaktan çekinen özgüvensiz, toplumun dışında kalan sessiz biri. Zaten Miranda bana bakmaz, diyerek de ön yargılı. Parayı bulunca da kızı kelebek gibi koleksiyonuna katıyor. Böylece ona kendini aşık edebileceğini sanıyor. Ferdinand'ın gözünden okuyunca yer yer ona acıdım ama Miranda'dan okuyunca nefret ettim. Maalesef kadınlar bu tip erkeklerden hâlâ çekiyor. Bunları okumak hayatta var olduklarını bilmek çok acı verici. Bir kadının hiçbir hakkı olmadan bir adam tarafından özgürlüğünün alıması kadar kötü bir durum olamaz. Günümüzde bunun örneğini farklı yansımalarla ne yazık ki görüyoruz:(
Miranda'nın sanata hayata olan bakış açısına, mücadelesine hayran oldum. Onun kurduğu güzel hayallerden birini şu şekilde kitapta ifade ediyor:
"Evlenmek istiyorum, çocuklarım olsun istiyorum, her evliliğin annemle babamınki gibi olmayacağını kendime kanıtlamak istiyorum"
Sokakta yürürken öldürülüp hayalleri yarım bırakılanBaşak'tan, Münevver'den, Emine'den, Özge Can'dan ismini sayamayacağım birçok kadından farksız Miranda .Dediğim gibi olaylar farklı olsa da ortak nokta özgürlüklerinin hiç hakları olmayan erkekler tarafından yani Ferdinand'lar tarafından alınması. Kitabı roman diye geçmeyin. Okuyun, okutturun. Kitapla kalın.
Okuyacaklarıma Ekle
Okurlar
Kadın
% 75.6
Erkek
% 24.4
0-12 Yaş
13-17 Yaş
18-24 Yaş
25-34 Yaş
35-44 Yaş
45-54 Yaş
55-64 Yaş
65+ Yaş
© 2022 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.19.58