Mücadele eden kadın ve erkek var oldukça ölüm bir yalan. “Ne insan ne de doğa sonsuz bir ölüme mahkum edilmiştir.” Itzâ ve Yarince’den Felipe ve Lavinia’ya uzanan bir yeniden doğuş öyküsü var Portakal Ağacında Oturan Kadın’da. Zaman/ öykü iki paralel çizgi halinde ilerliyor. İki güzel direniş öyküsü anlatılan. Lavinia ve Felipe’nin, bir anlamda Nikaragua’nın devrim öyküsü anlatılırken bir yandan da Kızılderililerin İspanyollarla mücadelesinin öyküsü anlatılıyor romanda. Bu öykünün kahramanları da Itzâ ve Yarince. Yarince, Boaco ve Karib Kızılderililerine kumandanlık eden bir reis. On beş yıldan fazla İspanyollara karşı savaşmış. Itzâ da İspanyollara köle doğurmamak için aşktan vazgeçen direnişçi bir kadın. Bir portakal ağacında yeniden bedenlenmiş ve Lavinia’nın direnme gücünü canlandırıyor roman boyunca: "…Çığlığının Lavinia’yı dehşete düşürdüğünü fark etmiştim. Fakat ben bir an bile tereddüt etmemiştim. Zehirli okları kanında göğe doğru gerdirip bedeninin dört bir yanından bağırdım; düştüğü tereddütten sıyrılması için kasırga gibi esip parmaklarımı, onun ateş açan metali tutan parmaklarını sıktım." Ülkesinin ve cinsiyetinin kaderini belirlediğini düşünen Belli’nin toplumsal cinsiyet rolleriyle ilgili düşüncelerinin izlerini romanında görüyoruz. Itzâ mücadeleci yanıyla kadınlığını birleştirmekte zorlanırken Lavinia bu konuda daha net. Sandinista, Kurtuluş Cephesinin içinde yer almasına rağmen vicdani retçi olabilecek kadar şiddete karşı Gioconda Belli. Bir anlamda Belli’yi temsil eden romandaki lirik karakter Lavinia da bu konuda iç hesaplaşmalar yaşıyor... Sömürgeciliğin çağlar boyu sadece biçim değiştirerek süregeldiğini ve sınıf savaşının hiç bir zaman bitmeyeceğini gösteren bir eser. Tavsiyemdir.

Portakal Ağacında Oturan KadınGioconda Belli · Akademi Yayınları · 2000338 okunma

·

417 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İlkay Yurttaş Koşar