Bir süredir merak ettiğim bir yazardı Naşide Gökbudak. Kurgularını seveceğimi düşünerek de konusuda dahi bakmadan Feraye'yi okudum. Pişman mıyım? Değilim. Ama kitabı ne sevdim ne de sevmedim. Ortalarda kaldı bende. Kurtuluş Savaşı yıllarında geçen bir aşk hikayesi Feraye. Yazar önsöz kısmında size kitabın ortaya çıkış hikayesini anlatırken bir tık beklentimi yükselttiğimi itiraf etmem gerek. Çünkü ben severim hikayeleri. Gerçi buram buram tarih kokan Anadolu hikayelerini kim sevmez ki? Başta da dediğim gibi ortalama kaldı bende kitap. Yazar o zamanları çok güzel yansıtmış. Hatta okurken milliyetçi yönüm ayağa kalktı. Atalarımın vatan aşkıyla bana bıraktığı topraklar için verdikleri savaş yer yer gözlerimi doldurdu. Ancak, işin içine kurgu yönü girince orası biraz sınıfta kaldı bende. Evet, merak ederek ne olacak diyerek okudum. Kitap tam bir Yeşilçam filmi gibiydi. Hani sonunda kötülerin cezanını çektiği, iyilerin sonsuza kadar mutlu yaşadığı türden. İyiler sonuna kadar iyi kötüler sonuna kadar kötüydü hatta. Karaktere bakınca Niko karakteri çok güzeldi. Yüzbaşı ve Feraye yer yer sinirlerimi zıplatsa da onları sevdim. Bir yerde Feraye'ye uhrevi bir güzellik verip herkesi ona âşık etmesi yok artık dedirtse de yine de sıkılmadan okudum. Zaten ortalarda kalmamın en büyük nedeni kitabın sıkmadan okutması. İyisiyle kötüsüyle okuduğuma pişman değilim. Ama illa alın okuyun da demem. Denk gelirseniz ve türü seviyorsanız bir bakın diyebilirim sadece.

FerayeNaşide Gökbudak · Nemesis Kitap · 2011942 okunma

·

180 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.