Hep duyardım insanın yüzüne gülüp bu arkasından konuşma muhabbetini ama çevrem o kadar sınırlıki ve aynı zamanda normal insanlardan oluşuyorki diğer insanlar abartıyor falan sanıyordum dün ilk defa gerçekten bu insanların var olduğunu fark ettim. Kapalı kapılar ardından sanki şeytanla ortak olmamışlar gibi kapı açılınca melek gibi gülümsüyorlar kanım çekildi ilk fark ettiğimde lan dedim bunlar benim arkamdan da böyle konuşuyorlar demekki o an bi aydınlama geldi gece uykularım kaçtı. İnsanların hakkımda ne düşündüğünü umursamadığımı düşünürdüm ama dün resmen içim içimi yedi
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.