Sentimentallığı baxımdan Dostoyevski yaradıcılığının tipik əlamətlərini hər səhifədə hiss etmək mümkündür.Bir anda oxucu hadisələrin kənarında dayanmış müşahidəçiyə çevrilir,digər yandan da dəyişən münasibətlər burulğanını ruhunda yaşayır,nəticə çıxarılması deyil,yaşanılması lazım olan münasibətlər burulğanın kağıza köçürülmüş formasıdır.
