Kaybedilen her toprak parçası, gönlümüzde derin yaralar açıyordu. Düşman çizmesinin bastığı bir karış yer için bin kere ölmeyi tercih ederdik. Bütün bu düşünceler bizi hırslandırıyordu. Düşman ile karşı karşıya gelmeyi canı gönülden istiyorduk. Bazı yerlerin kaybedildiği haberini aldıkça Harbiye'nin sıralarına matem havasının o kurşun ağırlığı cökerdi. "Vatan!" diyorduk, başka bir şey demiyorduk... "Vatan, vatan!" Hepimizde vatan için çarpan tek bir aşk, tek bir yürek vardı sanki.
Sayfa 31Kitabı yarım bıraktı
·
45 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.