“Ârif bir kimse birisi ile kavga ederken Behlûl onun
yanından geçiyordu. Şöyle dedi: «Ârif zannolunan şu
adam, eğer Cenabı Hakkı hakikaten sevseydi, düşma-
nı ile uğraşmağa vakit bulamazdı; eğer bu adam Ce-
nabı Hakkın varlığından haberdar olsaydı, bütün hal-
kı yok bilecekti.”