Spoiler uyarısı!
"Ama tanrılar ölmez!" dedi Kıvırcık.
"Ama silikleşebilirler," dedi Pan. "Korudukları her şey yok olduğunda, artık güçleri kalmadığında ve kutsal mekanları yok olduğunda... Sevgili Kıvırcık, vahşi doğa artık o denli küçük, o denli yıkılmış vaziyette ki onu hiçbir tanrı kurtaramaz."
...
"Beni bulmayı başardın. Artık beni serbest bırakmalısın. Ruhumu yaşatmalısın. Ruhum artık bir tanrı tarafından yaşatılamaz. Bunu bir tanrı değil, sizler yapmalısınız."
Pan masmavi gözlerini bana dikti. O anda onun sırf satirlerden bahsetmediğini fark ettim. Melezlerden ve insanlardan, kısacası herkesten bahsediyordu.
...
Pan nihayet tekrar Kıvırcık'a döndü." Sevgili satir, " dedi. "Mesajımı herkese iletecek misin?"
"Ben bunu yapmayı istemiyorum."
"Biliyorum. Ama ismim, yani Pan aslında kır manasına geliyor. Bunu biliyor muydun? Aradan zaman geçtikçe, ismim her şey manasına gelmeye başladı. Vahşi doğanın ruhunun artık size geçmesi gerek. Karşılaştığınız herkese şunu söyleyin: eğer Pan'ı görecek olursanız ruhunu alın. Vahşi doğayı yavaş yavaş canlandırın. Bunu her biriniz dünyanın farklı bir köşesinde yapın. Bunu bir tanrı değil ancak siz yapabilirsiniz."
Sayfa 318 - PanKitabı okudu
·
35 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.