Faust, yazarın genç yaşlarında başladığı ve hayatının son anlarında tamamladığı bir eser. Normalde her eseri ayrı bir bütünlük içinde ele alıp onları karşılaştırmak istemesem de, bu kendi türü arasında en keyif alarak okuduğum bir eserdi. Tanrı ile Mefistofeles'in konuşmalarından sonra, Mefistofeles'in dünyaya inip bilgin Faust'un yoldan çıkarılması konu ediliyor. Şeytanın ona adfedilen isimlerinin ve suretinin zamanla değiştiğine değinilmesi çok güzeldi. Bir bölümünde, bir cadı efendisi olarak gördüğü şeytanı başlangıçta tanıyamıyor ve sonradan efendisi iblis olduğunu fark edip ona tanıdığı ismiyle hitap ediyor. Bunun üzerine şeytan "bana artık baron diyeceksin" gibi bir cümle kullanıyor. Burada, Dünya üzerinde kendini diğer varlıklardan üstün ve soylu gördüğünü bir hitap ile çok güzel açıklıyor. Diğer bir kısımda ise yaşlı bir bilgin olan Faust şeytanla anlaşma yapıp ruhunu ona sattıktan sonra şeytana gençleşmek istediğini söylüyor. Şeytansa ona iki seçenek gösteriyor; ya kendisine verilen küçük bir tarlada ürünler yetiştirip sürekli toprakla meşgul olacaktır ya da cadının düzenlediği ayin ve iksirle bu gerçekleşecektir. Faust burada pek hoşlanmadığı ikinci yolu seçiyor. Bu kısımda da insanoğlunun sabırsız ve kabına sığmayan bir varlık olduğu gösteriliyor. Tragedyada her söz her konuşma oldukça anlamlı(son kısımları hariç de olabilir aslında), en azından benim için öyle. Ara ara elime alıp sıkılmadan tekrar tekrar hikayeyi yaşamak isteyeceğim güzellikte!

FaustJohann Wolfgang Von Goethe · Kolektif Kitap · 201513,5bin okunma

·

4.519 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.