Öykü okuyayım diyorsunuz. Ama güzel yazılmış öyküler olsun. Çalayım yazarın kapısını: “Annesi evde yok, komşuya kadar geçmiş, lazımsa çağıracak çocuklar” açmasın kapıyı. Hemen bulalım istediğimizi. “Her evin kafa kağıdı sayılabilecek bir kokusu vardır hani. O koku orasıdır, bi orası öyle kokar.” Okuduğumuz öykülerden de yazarın kaleminin kendine has, sizi sevimsiz sürprizlere sürüklemeyen kokusu gelsin. Tanıdık bir yere geldiğimizi bilelim. Oturma odasından, mutfaktan çıkıp sizi karşılamaya gelen karakterler kişilik sahibi insanlar olsun. Hepsi kendi coğrafyasının, kendi çağının, kendini yaşının insanı olsun. Oturup iki kelam edince sohbet tadından yenmesin. Tanış olduğunuz, iki lafın belini kırdığınız karakterlerin rol aldığı öyküler öyle olsun ki, güzelliği okuruna göre değişmesin kardeşim. Güzelse güzel olsun. Misal cebinizde beş kuruşla binmişsiniz bir taksiye, “abi Bandırma’ya ne alırsın?” demişsiniz, sizin beş kuruş yetsin Bandırma’ya kadar. Götürsün sizi varmak istediğiniz yere. Gittiğiniz yerde el mecbur azıcık hüzün de olsun, ama azıcıktan daha fazla umut olsun. Misal hep kara bildiğiniz Haydar’lar mavi çıksın. Hem, nolur sanki, kanatlarımız da olsun be. Azıcık havalanalım, hafifleyelim. İnsana yaşadığını hissettiren yaz akşamlarının tadı damağımızda kapatalım kitabın kapağını. Öyküler bitti. Midemize yumruk atmasınlar, yürekte ağırlık yapmasınlar. Fıydırıp gidelim. Sonra da canıma değsin, iyi ki de okudum diyelim. İşte, böyle bir şey Mahir Ünsal Eriş okumak.

Olduğu Kadar GüzeldikMahir Ünsal Eriş · Can Yayınları · 20212,954 okunma

··

2.732 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Emel Keleş